W Teksasie Antifa pojawiła się z bronią,  aby zapewnić, że przebieg pokazu dragqueen dla dzieci nie zostanie zakłócony przez przeciwników obsceny. Ich zbrojną obecność * okrzyknięto triumfem praw obywatelskich.

Sterroryzowani obrazem pandemii emitowanym z ekranów telewizorów i komputerów zapomnieliśmy, że największymi ofiarami „zarazy” są dzieci – „epidemia strachu” dorosłych zaburzyła im psychikę, poczucie realności świata, wiarę w rozsądek ludzi dojrzałych, którymi oni też będą w przyszłości.

dr Robert Kościelny

Wysokie standardy ukazane w Objawieniu św. Jana każą nam w czasach ostatecznych spodziewać się „błyskawic i gromów” jak też „znaków i archanielskich trąb” – jak pisał poeta w „Piosence o końcu świata” Podczas gdy może być inaczej: „Jak złodziej przyjdzie dzień Pański” ostrzegał Apostoł Piotr w swoim drugim liście. A złodziej raczej nie ma w zwyczaju anonsować swego przybycia. O jego obecności świadczą znikające precjoza – dyskretnie, choć jakże boleśnie zubożające nasz stan posiadania. Owoc wielopokoleniowego trudu. Aż w końcu „nie będziesz miał nic i będziesz szczęśliwy” o czym zapewnia nas sam Klaus Schwab i jego Światowe Forum Ekonomiczne.

Kłamstwo rozpisane na głosy

Tyle że, aby rabunek przebiegał sprawnie i plan położenia kresu świata, jaki znamy – i mimo wszystko akceptujemy, uważając za swój („Przy całej swej złudno-ści, znoju i rozwianych marzeniach jest to piękny świat”) – mógł się wreszcie ziścić, potrzebna jest operacja maskująca. Celowo używam terminu wojennego, bo w samej rzeczy jesteśmy na wojnie; walczymy o prawdę, zdrowy rozsądek, wartości, na których zbudowana został nasza cywilizacja łacińska. „W czasie wojny prawda jest tak cenna, że zawsze powinien jej towarzyszyć ochroniarz [bodyguard] kłamstw”, stwierdził Winston Churchill. Stąd przed lądowaniem w Normandii 6 czerwca 1944 r. przeprowadzono misterny plan dezinformacyjny „Bodyguard” którego celem było zasugerowanie Niemcom, że lądowanie głównych sił aliantów odbędzie się w regionie Calais, natomiast desant w Normandii to poślednia akcja dywersyjna. Niestety, to nie my wzięliśmy sobie do serca uwagi sprzed dekad, ale przeciwnicy. Pewnie dlatego, że to plan ofensywny, a to wszak oni są stroną atakującą – inaczej niż latem 1944 r., kiedy to wolny świat parł do przodu, a „schwaby” się przed nim broniły.

W ramach współczesnego planu dezinformacyjnego „Bodyguard” media, zwłaszcza elektroniczne, zasypują nas informacjami, z których jasno wynika, że “już za chwileczkę, już za momencik” z tym że nie „piątek z Pankracym zacznie się kręcić” tylko cały świat; szybko, coraz szybciej, aż do całkowitego rozpadu, ostatecznego wygaśnięcie, nieodwracalnej ekspiracji. Stąd groźba III wojny światowej, nowej pandemii, gotujących się oceanów, topiących lodowców, przejęcia władzy przez brutalnych, ekstremistycznych populistów. ..

Tymczasem prawdziwy koniec świata „staje się już” nie „za chwileczkę” nie„za momencik”

Gdy białe jest czarne…

Podsuwa się nam pod nos wizję apokalipsy, lansując jej problematyczne przejawy – z jednej strony; z drugiej – prawdziwe znaki upadku albo są dyskretnie przemilczane, albo przedstawia się je jako znamiona nowego wspaniałego świata. „Żyjemy w czasach upadającego Rzymu i jest nam to narzucane jako cnota” stwierdza publicysta Trish Wood, zdobywczyni wielu nagród, dziennikarka śledcza, która od dziesięcioleci obala obiegowe kłamstwa, serwowane przez media jako najprawdziwsza prawda i oczywista oczywistość.

Wyostrza się kontury wymyślonych przejawów nadchodzącej rzekomo apokalipsy, a rozmywa te, które w samej rzeczy świadczą o tym, że ktoś nam robi „jesień średniowiecza”. Że odbiera nam dobrze rozwijającą się epokę, tworząc w niej sztuczne problemy i „rozwiązuje” je tak, aby ślad po dawnym świecie nie po-został. „Przeszłości ślad dłoń nasza zmiata, Przed ciosem niechaj tyran drży!” mówią złowrogie słowa „Międzynarodówki”. „Tyranem” są ci, którym nie w smak pomysły ciotek i ciot rewolucji neomarksi-stowskiej.

Pozbawiony obrońców świat stanie się uległy, stąd dziarska pewność siebie rewolucjonistów wyrażająca się w słowach „Ruszymy z posad bryłę świata, Dziś niczym – jutro wszystkim my!” „My” czyli całe rzesze „kawiorowych socjalistów” na zaprowiantowanie których zrzucają się słynni „filantropii” zasilający fundacje pozarządowe mające na celu „zbawienie świata całego”.

Trish Wood komentuje: „Czas się skończył. Ujawnił się kształt nowej rzeczywistości. Musimy świadczyć i reagować trzeźwo, z trzeźwym umysłem. Rządzą nami obecnie chorzy psychicznie działacze na rzecz konformizmu, którzy nie tolerują sprzeciwu wobec ich irracjonalnych i niebezpiecznych zasad, rozmów i myślenia grupowego” pisze publicysta. Są to mocne słowa, ostre jak brzytwa („będę ostry jak brzytwa” kto jeszcze pamięta, że te zapewnienia wyszły z ust Józefa Oleksego, zanim wziął i umarł niedługo potem?). Może przesadne?

Czy jednak po chwili namysłu nie przyznamy pani Wood, że „coś jest na rzeczy”? Że zarządzają nami, jak stadem owiec: to kijem, to marchewką, niewydarzeni „pasterze”? Źli ludzie po prostu? Wmawiający nam, że białe jest czarne, a czarne jest białe: „Żadne krzyki i płacze nas nie przekonają, że białe jest białe, a czarne jest czarne” przyznał odważnie jeden z magików nowej rzeczywistości, który rad by narzucić wszystkim przymus szczepionkowy, ale nie zdążył, bo nadszedł taki czas, że „wszyscy” oznaczałoby również wszyscy Ukraińcy obecni w Polsce po agresji Putina, a na to, to nawet taki kozak (nomen omen) jak on nie odważyłby się.

Zdążyliśmy już to dostrzec, ale większość woli siedzieć cicho, bo niby co takie „wycie do księżyca” przynieść może innego niż tylko zgryzoty dla wyjca? Wiele osób widzi nie tylko to, że polityka zamienia się w komedię dell’arte z jej szablonowymi, przewidywalnymi postaciami, takimi jak Arlekin czy starzec Pantalone, ale również i to, że życie społeczne i kulturalne przewracane są na nice – cudaczny korowód postaci i zjawisk, niczym z malarskich wizji Hieronima Boscha, przesuwa się przed naszymi oczami.

Do nowego świata wejdziemy mniejszą grupą

Wolimy grać w tym teatrze lalek, nie zaglądając za scenę, bojąc się, że za jakiś czas kurtyna może nam ściąć głowę za niewczesny przejaw ciekawości. Nasza uległość ośmiela oprawców. Pojawiają się „badania naukowe” które mówią nie tylko o tym, że z nami jest„coś nie tak” i że winna jest temu „kultura patriarchalna” ale insynuują również, że jest nas po prostu za dużo. I że jest to twardy fakt, który nie zniknie, nawet wtedy, gdyby-śmy kulturę patriarchalną zmienili na matriarchalną czy transseksu-alną. Za dużo jemy, pijemy, zbyt często przemieszczamy się oraz… oddychamy. W pierwszej dekadzie marca tego roku James Corbett na swojej stronie The Corbett

Report napisał „o niesamowitym, nowo odkrytym (i zrecenzowa-nym!) fakcie naukowym, że sam akt wdechu i wydechu jest obrazą bogów pogody. Lub, w nieco wulgarnym jężyku autorów nagłówków clickbaitowych: «Bada-nia dowodzą, że ludzie napędzają globalne ocieplenie samym oddychaniem®”.

W rzeczy samej brytyjskie czasopismo PLOS pod koniec 2023 r. opublikowało wyniki badań ujawniające, że ludzie mogą napędzać globalne ocieplenie poprzez oddychanie. „Wydychane przez człowieka powietrze może zawierać niewielkie, podwyższone stężenia [gazów cieplarnianych]” Poza tym badanie wykazało, że problemem są też gazy uwalniane w wyniku „odbijania i wzdęć”.„Zakładając, że zwierzęta gospodarskie i inne dzikie zwierzęta również wydychają N2O [podtlenek azotu, jeden z gazów cieplarnianych], w Wielkiej Brytanii nadal może istnieć małe, ale znaczące, nierozliczone źródło emisji N2O, które może odpowiadać za ponad 1 proc, emisji na skalę krajową”- dodali.

Stężenia gazów w analizowanych próbkach pozwoliły badaczom oszacować, że ludzki oddech odpowiada za 0,05 proc, emisji metanu w Wielkiej Brytanii i 0,1 proc, podtlenku azotu. Jak wiemy z mediów, za ubój zwierząt gospodarstwa domowego, którym się zanadto odbija po posiłku, już się wzięto. Za zwierzęta dzikie nikt się nie weźmie, bo ich odstrzał zachwiałby równowagą biologiczną i bioróżnorodnością, od której zależy przecież tak wiele. Pozostał jeszcze człowiek, który nie protestuje, bo każdy myśli, że problem „uboju” nie jego będzie dotyczył. Co z punktu widzenia higieny psychicznej jest założeniem zdrowym, choć czy słusznym?

James Corbett nie ma wątpliwości: „Kiedy dokładnie przeanalizujemy wyniki badań zespołu

Jeśli młoda kobieta znajduje się w trudnej sytuacji, bo wierzy, że naprawdę jest mężczyzną i nienawidzi swoich piersi, psychiatra lub psycholog może skierować ją do chirurga na podwójną mastektomię. Lekarz, który spróbuje zbadać przyczyny jej cierpienia i pomóc jej zaakceptować kobiece ciało, naraża się na ryzyko oskarżenia o przestępstwo.

dr. Cowana, odkryjemy, że jego prawdziwa użyteczność nie wynika z jakiejkolwiek postrzeganej wartości naukowej, ale z roli, jaką odgrywa w realizacji bardzo mrocznego programu”. Chodzi – rzecz jasna – o plan depopulacji, którego nikt nam nie ujawnia.

Czego jeszcze nie widzimy

O ile umieszczone w magazynie naukowym wyniki badań, a zwłaszcza wynikające z nich przesłanie, nie rzucają się nachalnie w oczy, o tyle inne„znaki” zwiastujące koniec świata jaki znamy, a właściwie jego transformację dokonywaną przez wysokiej klasy hochsztaplerów, są aż nadto widoczne, a jednak ich również zdajemy się nie dostrzegać. Choć nasza ślepota jest pozorna, jak już zostało zauważone. Trish Wood pisze o tym tak: „Wielu z nas dostrzega złudzenia, normalizację odrażających zachowań, cenzurę, okrucieństwo i agresję wobec każdego, kto sprzeciwia się dziwacznemu karnawałowi rozgrywającemu się na naszych ulicach. Tłumimy naszą odrazę, ponieważ wielu naszych przyjaciół i sąsiadów się z nią zgadza. Dlatego nie może byćażtakźle, mimo że nasz układ nerwowy jest w stanie najwyższej gotowości”.

Nasz dysonans poznawczy narasta, czujemy się coraz gorzej w ciasnych, błazeńskich kostiumach, a naszą irytację powiększa świadomość, że musimy udawać, iż zdobią nas królewskie szaty. Zakneblowani i oślepieni przez strach milczymy, wiedząc, jakie fatum sprowadzają na siebie ci, którzy mówią to, co widzą, słyszą i myślą.

Oniemiali strachem i wyrastającym z niego konformizmem przyglądamy się ślepym wzrokiem, jak niszczone są nasze rodziny, jak dewastowane jest społeczeństwo. „Historia nie ma już żadnego znaczenia. Wdzięk i piękno zniknęły, gdy istotne elementy społeczeństwa obywatelskiego zginęły i zostały zastąpione szarymi konturami, zgodnymi z zasadami kolektywu. Wszystko, co dobre, przyzwoite i pielęgnujące pamięć o czasach minionych, zo-staje przezwyciężone, a jedyne, co się liczy, to posłuszeństwo tłumowi” ujadającemu zgodnie z wytycznymi z mass mediów.

Sterroryzowani obrazem pandemii emitowanym z ekranów telewizorów i komputerów zapomnieliśmy, że największymi ofiarami „zarazy” są dzieci – „epidemia strachu” dorosłych zaburzyła im psychikę, poczucie realności świata, wiarę w rozsądek ludzi dojrzałych, którymi oni też będą w przyszłości. Respekt przed lwem maleje, gdy widzi się go w roli głównej atrakcji cyrku. Stąd, gdy z naszej winy lew prze-staje być wzorcem dla młodych, to rośnie prawdopodobieństwo, że w dojrzałym wieku wybiorą sobie na przywódców stado baranów.

Wychowywanie młodych do świata sformatowanego

To jednak dalece nie wszystko: „Wykorzystywanie dzieci przez samolubnych dorosłych nasila się. Nigdzie to szaleństwo nie jest bardziej oczywiste niż w dekadenckiej kampanii prowadzonej przez aktywistów trans i ich zwolenników, mającej na celu zmianę marki drag show na zdrową rozrywkę dla całej rodziny. Niepokojące jest wsparcie dla niej ze strony rodziców, nauczycieli i bibliotek. Niestety, wydaje się, że narażanie dzieci na seksualną burleskę jest postępową odznaką honoru. Świeżo upieczony lewicowiec i ekstremista zajmujący się bezpieczeństwem narodowym Max Boot przechwala się w«The Washington Post» tym, że… zabrał swoje przybrane dzieci na występ drag queen” pisze Trish Wood.

W Teksasie Antife pojawiła się z bronią, aby zapewnić, że przebieg pokazu drag queen dla dzieci nie zostanie zakłócony przez przeciwników obsceny. Ich zbrojną obecność okrzyknięto triumfem praw obywatelskich.

Jeśli chłopiec uzna, że jego „kobiecość” utknęła w męskim ciele, nie można tego kwestionować; podobnie jak przekonania dziewczynki, że jest „chłopcem uwięzionym w kobiecym ciele” Zaburzenia tożsamości płciowej nie istnieją. Płeć jest konstruktem kulturowym, narzuceniem naturze sztucznych reguł, wzorców, ról.

Coraz trudniej jest poznać prawdę. Zarówno Kanada, jak i Stany Zjednoczone uznają za nielegalne kwestionowanie przyczyn dezorientacji płciowej u dzieci z problemami. Obecnie jedynym akceptowalnym protokołem leczenia tak zwanych dzieci transpłciowych jest potwierdzenie ich autodiagnozy, być może wywołanej przez narcystycznych rodziców i media społecznościowe. Prowadzi to do stosowania blokerów dojrzewania, hormonów i w ostateczności do operacji. Dla zagubionych dzieci nie ma innego wyjścia, muszą podążać (o)błędną drogą.

Kanadyjski Raport Płci informuje, że szykowana w Kanadzie ustawa zakazująca stosowania psychoterapii mającej na celu uleczyć dysforię płciową, w praktyce oznacza, że jeśli młoda kobieta znajduje się w trudnej sytuacji, bo wierzy, że naprawdę jest mężczyzną i nienawidzi swoich piersi, psychiatra lub psycholog może skierować ją do chirurga na podwójną mastektomię. Lekarz, który spróbuje zbadać przyczyny jej cierpienia i pomóc jej zaakceptować kobiece ciało, naraża się na ryzyko oskarżenia o przestępstwo.

Dysforia płciowa jest często powiązana z innymi schorzeniami psychicznymi, takimi jak zaburzenia ze spektrum autyzmu, zaburzenia odżywiania i stres pourazowy. Polityka narzucająca wyłącznie akceptację dziecięcego „wyboru” płci przyjęta przez wiele stowarzyszeń zawodowych utrudnia odpowiedzialnym klinicystom postawienie właściwej diagnozy i leczenie pacjentów ze złożonymi problemami zdrowia psychicznego, ujawniającymi się m.in. dezorientacją względem własnej płci.

To jest kolejny objaw „końca świata” z którym musimy się mierzyć, choć nie jest on nazbyt eksponowany przez tych, którym marzy się wykreowanie nowego świata. „Logika i fałdy nie są dozwolone, ponieważ utrudniają postęp tego kulturowego i politycznego zamachu stanu, który obecnie pochłania nasze dzieci. Wszystko to umożliwiają elity, które sprzedają ludzkość” pisze pani Wood. Chcących zapoznać się z informacjami na temat wielkich pieniędzy napędzających ekstremalny ruch trans, odsyła do wywiadu z dziennikarką śledczą Jennifer Bilek, do którego link zamieszcza na swojej stronie internetowej: https://trishwood.substack.co-m/p/we-are-living-the-fall-of–rome

Pycha zawsze kroczy przed upadkiem

Ulegliśmy iluzji, że możemy być perfekcyjni, doskonali i nasz świat może być światem bez skazy,’ uważa dr Julie Ponesse, pisząca na stronie Brownstone Institute profesor etyki w Huron University College w Ontario. Według niej ta niebotyczna pycha pieczętuje nasz los, skazuje na wegetację duchową w świeci upadłym.

„Trudno sobie wyobrazić, że jesteśmy cywilizacją na skraju upadku, a może jeszcze trudniej wyobrazić sobie, że możemy być przyczyną naszej własnej zagłady. Warto jednak pamiętać, że cywilizacje nie są tak niezwyciężone, jak mogłoby się wydawać. Według brytyjskiego uczonego sir Johna Bagota Glubba średnia długość życia cywilizacji wynosi zaledwie 250 lat. Pod tym względem poradziliśmy sobie całkiem nieźle, ponieważ nasza cywilizacja – mająca korzenie w starożytnej Grecji i Cesarstwie Rzymskim – przetrwała znacznie dłużej niż większość innych kultur. To otrzeźwiający fakt, że każda cywilizacja oprócz naszej upadła. A zniszczenie każdej wcześniejszej cywilizacji pozwoliło na stworzenie naszej własnej”

Już samo to świadczy o wyjątkowości cywilizacji Zachodu. Jej umiejętność przetrwania niejednej burzy, niejednego „końca świata” jest imponująca, a zdolność do samonaprawy – niezwykła. U podstaw tej mocy leży niespotykana w innych kulturach tendencja do samokrytyki, auto-negacji – cechach, które inne cywilizacje biorą za słabość. I zapewne mają racje, ale„moc w słabości się doskonali” Mamy więc duchowe zasoby, czy jednak wystarczy nam charakteru i mądrości, aby z nich skorzystać? „W końcu znaleźliśmy się tutaj z powodu tragicznej wady, która każę nam wierzyć w możliwość życia doskonałego, zamiast życia dobrego” przypomina dr Julie Ponesse.

Perfekcjonizm prowadzi do zguby; pragnienie, aby być jak Bóg, wygnało naszych prarodzi-ców z Raju. Chęć dorównania Bogu motywująca budowniczych Wieży Babel doprowadziła do „pomieszania-języków” i nieda-jącej się uleczyć rany niezgody między ludźmi. Budowa raju na ziemi skutkowała obozami koncentracyjnymi i łagrami. A dzisiejszy przerost ambicji pogrąża nas w chaosie. To nic, że – jak na koniec świata – dyskretnie.

Opracował: Jarosław Praclewski – Solidarność RI, numer legitymacji 8617, działacz Antykomunistyczny

Usiłuje, się nam wmówić nadchodzący koniec naszego świata równie natrętnie, równie „na chama”, jak przekonywano do pandemii czy nadal przekonuje do katastrofy klimatycznej. W kuźnicy propa-gandystów podkuwa się kopyta koniom Czterech Jeźdźców Apokalipsy. Z tym że nie z „woli Bożej”, ale – ludzkiej. Bardzo złej woli. „Wybacz im Panie, bo nie wiedzą, co czynią”, mówi Pismo. Ale my winniśmy raczej powiedzieć: „Wybacz im Boże, bo oni bardzo dobrze wiedzą, co czynią!”

dr Robert Kościelny

„USA przestaną rządzić światem”. Znany historyk kreśli trzy scenariusze dla USA i widzi zdumiewające analogie do Imperium Rzymskiego. Możliwa prezydentura Donalda Trumpa rodzi pytanie, czy Stany Zjednoczone pozostaną stabilną demokracją. „Historia uczy nas, że kraje takie jak USA nie trwają długo. Chodzi o państwa, które próbują połączyć światową potęgę, wielokulturowe społeczeństwo i demokrację” – mówi w wywiadzie Angelos Chaniotis, jeden z najbardziej znanych historyków na świecie. Tyle informacja zaczerpnięta z popularnego portalu.

To stwierdzenie oryginalne nie jest, bo nawet mniej od Chaniotisa znani historycy, jak chociażby niżej podpisany, na taki koncept dawno wpadli. Zresztą, ten kto już czytał dzisiejszy tekst z cyklu „Teoria Spisku” poznał opinię sir Johna Glubba, mówiącą, że wielonarodowe imperia trwają ok. 250 lat. Rozważania na temat przemijalności mocarstw wielonarodowych i wielokulturowych oparł na analizie dziejów jedenastu takich państw – od Asyrii poprzez Grecję Aleksandra Macedońskiego, Rzym, Turcję Otomańską, Rosję Roma-nowych i Wielką Brytanię.

Polski nie policzył, a szkoda, bo choć lokalnym, była Rzeczpospolita Obojga Narodów wielonarodowym, wielokulturowym i wielowyznaniowym mocarstwem trwającym blisko wskazanej przez gen. Glubba liczby lat! Jeśli za początek Rzeczypospolitej przyjmiemy unię lubelską (1569), a za tragiczny koniec dzieło trzeciego rozbioru (1795) wyjdzie nam 226 lat, jeśli kalkulator, na którym dokonałem tych żmudnych obliczeń, nie pomylił się.

I „Dekadencja jest chorobą moralną i duchową, wynikającą ze zbyt długiego okresu bogactwa i władzy, wywołującą cynizm, upadek religii, pesymizm i frywolność. Obywatele takiego narodu nie będą już podejmowali próby ratowania siebie, bo nie są przekonani, że cokolwiek w życiu jest warte ratowania”. Czy te słowa sprzed wielu dekad nie brzmią znajomo, nie są aktualne?

My również mieliśmy swych wajdelotów upadku („O nierządne królestwo i zginienia bliskie, / Gdzie ani prawa ważą, ani sprawiedliwość”-znany kawałek z „Odprawy posłów greckich “przychodzi tu od razu na myśl) i przemijania. Kasztelan lwowski Andrzej Maksymilian Fredro, polityk, mówca i historyk, zwany polskim Tacytem (notabene przodek autora „Zemsty”), żyjący w połowie drogi naszej Ojczyzny do upadku, w jednym ze swych pism zauważył smętnie, że państwa rodzą się i umierają, stąd i Rzeczpospolita kiedyś przeminąć musi. Można więc powiedzieć: Nihil novi sub sole.

Powróćmy do rozważań sir Johna Glubba, który swe uwagi na temat imperiów zamieścił w pracy „The Fate of Empires and Search for Survival”(Losy imperiów i poszukiwanie przetrwania). Wskazał tam, że dawne imperia powstawały na gruncie prawie wszystkich możliwych systemów politycznych, a mimo to każde z nich przechodziło tę samą procedurę, ,,począwszy od Epoki Pionierów, poprzez Podboje, Handel, Bogactwo, aż po Zmierzch i Upadek” Niezależnie od tego, jakie wartości polityczne są dla systemu priorytetem, w pewnym momencie ulega on dekadencji, rozpadowi, dekonstrukcji.

Przy czym, pisze sir John Glubb: „Warto zauważyć, że dekadencja to rozpad systemu, a nie żyjących w nim obywateli. Nawyki członków społeczności zostały zepsute przez zbyt długie cieszenie się zbyt dużą ilością pieniędzy i zbyt dużą władzą. W rezultacie, w ramach ich życia narodowego, uczyniono ich samolubnymi i bezczynnymi” To system kształtuje ludzi, a nie odwrotnie. „Upada wspólnota samolubnych i próżniaczych ludzi, w podziale jej ubywającego bogactwa rozwijają się wewnętrzne kłótnie, po czym następuje pesymizm, który niektórzy z nich starają się utopić w zmysłowości lub frywolności”

Autor bardzo mocno podkreśla duchowy, nie fizyczny, wymiar dekadencji.„Dekadencja jest chorobą moralną i duchową, wynikającą że zbyt długiego okresu bogactwa i władzy, wywołującą cynizm, upadek religii, pesymizm i frywolność. Obywatele takiego narodu nie będą już podejmowali próby ratowania siebie, bo nie są przekonani, że cokolwiek w życiu jest warte ratowania” Czy te słowa sprzed wielu dekad nie brzmią znajomo, nie są aktualne? Przypomnijmy, że takim „wielonarodowym mocarstwem “staje się Unia Europejska, która zdaje się coraz bardziej zataczać od płotu do płotu. Stąd należy wnosić, że los imperium rzymskiego może ją spotkać wcześniej niż USA. A skoro pod napo-rem współczesnych barbarzyńców upadną Stany Zjednoczone i Unia, a ściślej kraje ją tworzące, to co będzie? Koniec (naszego) świata, bo niby co innego mogłoby być? Wielu współczesnych „profetów” uważa, że „koniec już nadszedł Dekadencja wyrosła z powojennego dobrobytu zrobiła swoje. Byli tacy, a wśród nich znajdował się Andrzej Bobkowski, pisarz, przedsiębiorca, ale, jak się okazuje, również „wieszcz” którzy tuż po wojnie patrząc

na krzątaninę, mającą wprowadzić powojenny ład, przeczuwali, czym to się skończy – zagładą Europy, jaką znamy.

Czasy najnowsze były sceną wielu głębokich wstrząsów. Pierwsza i druga wojna światowa oraz przedzielające oba tragiczne wydarzenia rewolucje socjalistyczne: bolszewicka (socjalizm międzynarodowy) i hitlerowska/nazistowska (socjalizm narodowy), to przykłady najbardziej się narzucające. Choć istotne i na pewno winne wielu negatywnym zjawiskom, które pojawiły się w XX w., pozostawiły Europę obolałą, ale niezłamaną i zdolną do rozwoju zgodnie z wytworzonymi przez przodków paradygmatami.

Dlaczego tak się nie stało? Za leczenie głęboko poranionej Europy wzięli się nie medycy, a szamani. Ofiarowano mocno nadwyrężonemu organizmowi „cudowne eliksiry”, a nie medykamenty. Obywatelom krajów Europy, oszołomionym niedawnymi nieszczęściami, wmówiono, że kataklizmy, które się przez nią przewaliły to przejawy definitywnego końca. Że są to efekty nieodwracalnego wyroku Historii, karzącej Stary Kontynent za grzech eurocentryzmu, a co za tym idzie – hegemonii kulturowej.

Zapanowała nawet moda na szukanie przejawów agonii Zachodu. Prym wiodła w tym dziele tzw. teoria krytyczna, wyrosła z marksizmu kulturowego czy neomarksizmu. Jeszcze w 1937 r. lider tego środowiska Max Horkheimer lansował postawę krytyczną, która przeciwstawia się rzeczywistości (nie ocenia jej na podstawie rzeczowej analizy, tylko ją zwalcza) jako sile prącej ku upadkowi, mrocznemu barbarzyństwu, a nawet katastrofie całej ludzkości (za „Encyklopedia antykultury”, red. J. Zgierski, Wrocław 2023). Wielcy tego świata posługują się tą neomarksistowską ideologią jak proletariusz, z radzieckiego plakatu propagandowego, młotem – do rozkruszenia zastanego systemu. W popkulturze przejawia się to doktryną New Age (Nowa Era), głoszącą, że kończy się era Ryb (czyli chrześcijaństwa) a zaczyna era Wodnika (nowej, wyższej świadomości osiągniętej głównie poprzez wschodnie medytacje i środki psychodeliczne).

Innymi słowy – usiłuje się nam wmówić nadchodzący koniec naszego świata równie natrętnie, równie „na chama” jak przekonywano do pandemii czy nadal przekonuje do katastrofy klimatycznej. Z braku twardych dowodów tworzy się je w laboratoriach prestidigitatorów. W kuźnicy propagandystów podkuwa się kopyta koniom Czterech Jeźdźców Apokalipsy. Prowokuje podziały i zamieszania społeczne poprzez stałe lansowanie w przestrzeni publicznej tez polemicznych: pandemia, klimat, homoseksualizm, aborcja, eutanazja, kwestia równouprawnienia – to zjawiska zawsze rozpalające emocje. Stąd za ich pomocą można robić młyn w nieskończoność. Jałowy spór niszczy fundamenty państw i cywilizacji, prowadząc do upadku. Z tym że nie z „woli Bożej” czy z powodu „nieodwracalnych procesów historycznych” ale – ludzkiej. Bardzo złej woli. „Wybacz im Panie, bo nie wiedzą, co czynią” mówi Pismo. Ale my winniśmy raczej powiedzieć: „Wybacz im Boże, bo oni bardzo dobrze wiedzą, co czynią!”.

Opracował: Jarosław Praclewski – Solidarność RI, numer legitymacji 8617, działacz Antykomunistyczny

dr Robert Kościelny

Od kilku dekad przez świat Zachodu przewala się Wielka Rewolucja Kulturowa. Inaczej niż jej leciwa poprzedniczka – Wielka Rewolucja Październikowa, nie realizuje swych zbrodniczych pomysłów za pomocą karabinów. Jej siłą są opanowane w wyniku „marszu przez instytucje”urzędy, organizacje, redakcje, agencje, ośrodki edukacyjne, instytuty, a nawet – niestety – Kościoły różnych wyznań. Struktury te, uważane przez nią za burżuazyjne, nasyca „socjalistyczną treścią”. Generalnie – współczesna rewolucja przebiega poprzez penetrację środowisk decyzyjnych i opiniotwórczych. Stąd jej symbolem nie jest zrewoltowany matros z Kronsztadu przy kulomiocie, ale aktywista uzbrojony w kilka sloganów przeplatanych wulgaryzmami. Pomysły lewicy, spod znaku Gramsciego – włoskiego komunisty, który mówił, że aby rewolucja mogła przebiec pomyślnie, należy najpierw zadać cios burżuazyjnej kulturze – popierają globaliści. Wielokrotnie pisałem o tym w„TS”.

Dekonstrukcja za pomocą „piekielnej triady”

Na początek drobna informacja, pokazująca na konkretnym przykładzie, jakie skutki niesie za sobą przenicowanie tradycyjnej instytucji, w tym wypadku redakcji magazynu, lewicową patologią. Kilka dni temu media, m.in. Breitbart, podały, że „«Glamour» wybiera biologicznego mężczyznę «Kobietą Roku 2023»”.

Współczesnych rewolucjonistów przygotowuje do działania w takim, a nie innym kierunku – czyli lewym, nigdy prawym („Kto tam znów rusza prawą? Lewa! Lewa! Lewa!”) – państwowy monopol edukacyjny, media głównego nurtu, zawsze określające się jako „niezależne”! rozrywka; czyli „piekielna triada”, jak mówi red. Stanisław Michalkiewicz.

Przyjrzyjmy się, jak to „przekręcanie umysłów” w lewą stronę, przewracanie na nice poprzez przeformowanie słów i zadań, predefiniowanie pojęć, znaczeń i zjawisk, przebiega w sferze edukacji. W jaki sposób system edukacyjny przemienia się w ośrodek globalistycznej i lewackiej indoktrynacji.

The Vigilant Citizen (TVC) informuje, że „okładka planu zajęć rozdawanego studentom uniwersytetu w Montrealu jest uosobieniem propagandy marksistowskiej i globalistycznej. A to, co jest w środku, jest jeszcze gorsze”. Treści tam zawarte pełne są „toksycznych przesłań” doskonale wpisujących się w plan elity dotyczący budowania jednego rządu światowego.

Przypomnijmy raz jeszcze, wspomagając się cytowaną stroną, czego chcą globaliści: utworzenia jednego rządu światowego, który czasami nazywamy Nowym Porządkiem Świata (NWO). „Pragnąc osiągnąć ten cel, elita angażuje się w masowy proces dekonstrukcji narodów od wewnątrz, aby dostosować je do wymagań tegoż rządu światowego. Jest to podstępny, wieloaspektowy plan, wykorzystujący sprzedajnych urzędników rządowych do uchwalania wyniszczających naród praw, środki masowego przekazu do wpychania propagandy w «rozrywkę» i edukację do indoktrynowania młodych ludzi”.

Plan Spinellego

O tym, że podobny proces „masowej dekonstrukcji narodów od wewnątrz” przebiega w Unii Europejskie, a teraz uległ przyspieszeniu i jest zgodny z „agendą” lewacką, pisał od dawna Krzysztof Karoń. Być może bazując na pracach Karonia, publicysta TVP Tygodnik Krzysztof Zwoliński pisał: „«Biała Księga w Sprawie Przyszłości Europy» nie wymienia już Roberta Schumana, Al-cide De Gasperiego, Jeana Monneta i Konrada Adenau-era. Ideowym ojcem wspólnoty europejskiej okazuje się mało znany trockista postulujący likwidację państw narodowych i własności prywatnej”.

Wspomnianym „mało znanym trockistą” był Altiero Spinelli, który w1941 r.wrazzsocjalistą Ernesto Rossim napisał: „Manifest na rzecz Europy Wolnej i Zjednoczonej” zwany powszechnie Manifestem z Ventotene. Nad wcieleniem tez z Manifestu w życie Spinelli pracował do śmierci w 1986 r. Na podstawie Manifestu z Ventotene w 1954 r. został opracowany tzw. Plan Spinellego, będący pierwszym projektem konstytucji nowego federalnego państwa w Europie. W1992 r. Plan Spinellego stał się oficjalnym programem Wspólnoty Europejskiej, a potem Unii Europejskiej.

Zacytujmy za Krzysztofem Zwolińskim, publicystą TVP Tygodnik, kilka wyimków z Manifestu z Ventotene, na podstawie którego zdołano, niczym ze spiżu, wykuć Plan Spinellego.

 

„Ruch LGBTQ został przejęty przez światową elitę, aby atakować i dekonstru-ować ważne fundamenty zdrowego społeczeństwa, takie jak tradycyjna rodzina nuklearna”. W tym celu nie tylko piętnowano tradycyjną rodzinę, jako„patriar-chalną” instytucję, źródło przemocy, ale też rozmy-dlano pojęcie płci”.

„Liczne problemy, które zatruwają międzynarodowe życie na kontynencie okazały się nierozwiązywalne: wyznaczanie granic na terytoriach zamieszkanych przez ludność mieszaną, obrona mniejszości, porty morskie dla państw śródlądowych, problem bałkański, problem irlandzki itp. Wszystkie te kwestie znajdą łatwe rozwiązanie w ramach Federacji Europejskiej. Podobnie jak problemy małych państw. Kiedy staną się częścią większej unii narodowej, stracą swoją ostrość”.

Wtedy dopiero będzie można mówić o prawdziwej demokracji i rządach ludu, których interesów nie wypaczą, nie przekreślą, nie skażą na anihilację partykularne interesy narodowe. Jak na prawdziwych lewicowców przystało, autorzy Manifestu nie zapomnieli o własności prywatnej w „prawdziwej demokracji”. Więc co z nią będzie? „Prywatna własność ma być likwidowana, ograniczana, korygowana albo rozszerzana w zależności od sytuacji, nie zaś

dogmatycznie, dla zasady. Wskazówka ta jest naturalnym elementem kształtowania europejskiego życia gospodarczego, wolnego od koszmarów militaryzmu lub krajowej biurokracji”. Czy nie współbrzmi to ze znanym hasłem, pod którym przebiega wielki reset Klausa Schwaba i globalistów z Davos: „Nie będziesz miał nic i będziesz szczęśliwy”?

„Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie”

Ten cytat pochodzący z aktu fundacyjnego Akademii Zamojskiej z 1600 r., choć globalistom raczej nieznany, w swym oczywistym i dla każdego zrozumiałym przesłaniu stał się fundamentem działań lewaków. Aby mieć pod swą władzą sformatowanych, posłusznych nawet najbardziej absurdalnym rozporządzeniom NWO obywateli Rzeczypospolitej, ogarniającej, niczym „związek nasz bratni”, cały rodzaj ludzki – należy przysposabiać ich do świata a rebours (rzeczywistości na opak) od lat szkolnych („Armia Radziecka z nami od dziecka”).

A propos Armii Radzieckiej. TVC ujawnił, a właściwie przypomniał, o istnieniu listy zatytułowanej „Aktualne cele komunistyczne”. Wymienia ona 45 celów, do których dążą siły marksistowskie, aby obalić Amerykę. Ma się to dokonać poprzez infiltrację i korupcję kluczowych instytucji Stanów Zjednoczonych. W1963 r. dokument został zaprezentowany Kongresowi USA i dodany do akt Kongresu „za jednomyślną zgodą”. Lista ta jest fragmentem książki „The Naked Communist” (Nagi komunista) z 1958 r., napisanej przez agenta

specjalnego FBI Cleona Skousena. „Lektura tego dokumentu/listy dzisiaj jest równie oszałamiająca, co niepokojąca. Chociaż niektóre punkty są nieco przestarzałe – zwłaszcza te dotyczące geopolityki – większość z nich jest dziś bardziej aktualna niż kiedykolwiek” Są realizowane na naszych oczach.„Nie oznacza to, że ZSRR powrócił z martwych, aby rządzić światem za pomocą komunizmu. Oznacza to jednak, że globalna elita wykorzystuje kluczowe elementy tej listy, aby realizować swój odwieczny program jednego rządu światowego. Dlaczego? Ponieważ kluczowymi elementami tej listy są ponadczasowe, wypróbowane techniki niszczenia jednostek i całych narodów”

TVC podaje kilka zasadniczych wskazań dla komunistów, które znalazły się wśród 45 celów. Przede wszystkim należy przejmować kontrolę nad szkołami i innymi placówkami edukacyjnymi. „Używajcie [edukacji] jako pasów transmisyjnych socjalizmu i aktualnej propagandy komunistycznej”. W tym celu należy „rozmiękczyć” program nauczania, mówiąc, że jest on niedostosowany do współczesnych wymagań, że nie nadąża za zmianami społecznymi, gospodarczymi i last but not least, obyczajowymi. Zmiany te, rzekomo nieodwracalne, należy przedstawiać w duchu „linii partii”, oczywiście partii komunistycznej. Ważną sprawą jest też przejęcie kontroli nad stowarzyszeniami nauczycieli.

W myśl zaleceń dokumentu sprzed 60 lat aktywiści lewicowi powinni przejmować kontrolę nad gazetami studenckimi. Poza tym grupy aktywistów działających dla sprawy rewolucji, mają za zadanie wykorzystać zamieszki studenckie do wzniecania publicznych protestów przeciwko programom lub organizacjom, które są atakowane przez komunistów. Według omawianej listy przedstawionej Kongresowi w 1963 r. obowiązkiem działaczy lewicowych jest ukazywanie homoseksualizmu, degeneracji i rozwiązłości jako zjawisk „normalnych, naturalnych, zdrowych”.

Aby stworzoną przez cywilizację Zachodu rzeczywistość przedstawiać jako bardzo opresyjną, doprowadzającą ludzi do chorób psychicznych -„Traktuj wszystkie problemy behawioralne jako zaburzenia psychiczne, których nikt poza psychiatrami nie może zrozumieć [ani leczyć]”. Z jednej strony rodzina, jako podstawowa komórka społeczna, ma być dyskredytowana, przedstawiana jako wylęgarnia wszelkiej patologii, w której dochodzi do przemocy wobec kobiet i dzieci, w tym przemocy seksualnej. Z drugiej strony – należy zachęcać do rozwiązłości i łatwych rozwodów.

Przedstawione postulaty legły u podstaw działań również „postępowców’^ Europy.

Złe idee wiecznie żywe

Tak jak Manifest z Ventotene stał się fundamentem dla współczesnych działaczy lewicowych w Europie, walczących z „nacjonalizmami” tak dokument sprzed 60 lat zdaje się być stałym natchnieniem dla aktywności obecnych amerykańskich środowisk nieustającego postępu. Okładka planu zajęć, wypełniona symbolami genderowo-elgiebetowymi, rozdawanego studentom uniwersytetu w Montrealu jest tego dowodem. Rewolucyjna grafika pokrywająca okładki została stworzona przez stowarzyszenie studentów Cegep du Vieux Montreal, które najwyraźniej zostało zinfiltrowane przez radykałów, a sama placówka edukacyjna pozwoliła stowarzyszeniu zamienić program nauczania w plan indoktrynowania. Wszystko to zgodnie z postulatem sprzed sześciu dekad: „Przejmijcie kontrolę nad szkołami”. Uznajcie ośrodki edukacyjne za pasy transmisyjne idei socjalizmu do mas i ważne centra aktualnej propagandy komunistycznej skierowanej do jak najszerszego grona obywateli.

Globaliści są w trakcie prania mózgów młodzieży, aby wmówić jej, że marksizm wyleczy wszystkie problemy, czytamy w TVC. Nieprzypadkowo Światowe Forum Ekonomiczne (najbardziej elitarna organizacja na Ziemi) wzywa do zlikwidowania kapitalizmu poprzez wielki reset. Aby przekonać młodych ludzi, że muszą zaakceptować opresyjny system, elity wykorzystują środowisko. Napędzają do posłuszeństwa i działania w duchu wielkiego resetu takimi hasłami, takim pustosłowiem budzącym strach, jak: zanieczyszczenie środowiska, zmiany klimatyczne, ekstremalne warunki pogodowe, „płonąca planeta” „gotujące się oceany”. Wbrew narzucającym się, a właściwie celowo narzucanym przez wszechobecną „zieloną propagandę” pozorom indoktrynacja nie bazuje i nie pobudza do szacunku do środowiska, tylko do strachu przed nim. Zawiera takie oto przesłanie: jeśli wszyscy nie zostaniemy marksistami, wszyscy spłoniemy i umrzemy. Naklejka na okładce zawierająca hasło „Kapitał niszczy Ziemię” odzwierciedla dokładnie ten program.

Następna grafika umieszczona na okładce idzie w tym samym kierunku. To naklejka przedstawiająca zamaskowanych demonstrantów wyglądających jak Antifa i napis „Zjednoczony naród nigdy nie zostanie pokonany”. Te słowa nie są przypadkowe. Są tłumaczeniem elpueblo unido jamas sera vencido – hasła

chilijskiej grupy marksistowskiej, która doprowadziła do wyboru Salvadora Allende – marksistowskiego prezydenta. „Innymi słowy, plan zajęć rozdawany studentom kanadyjskiej uczelni, promuje totalny komunizm, jednocześnie oczywiście czerpiąc korzyści z jakości życia zapewnianej przez kapitalizm”, podsumowuje tę część wywodu TVC, kontynuując omawianie propagandowej okładki. Kolejna naklejka opiera się na tej samej filozofii co wcześniejsze, promuje bowiem ruch Black Lives Matter. BLM został stworzony przez

Fundację Społeczeństwa Otwartego George’a Sorosa. W swoim manifeście ruch wspomniał o marksizmie i zniszczeniu rodziny nuklearnej. Kilka lat później uznano, że przywódca ruchu jest oszustem i hipokrytą, który za pieniądze BLM kupił wiele domów. „Pomimo tych wszystkich faktów program ten w dalszym ciągu promuje ruch, który tak naprawdę w ogóle nie dba o Czarnych. Dlaczego? Ponieważ pasuje do wielu programów globalistycznych. W rzeczywistości BLM polega na promowaniu podziałów rasowych i nienawiści do policji, czyli dwóch ważnych narzędzi niszczenia krajów od wewnątrz”.

Przeciw normie, przeciw rodzinie

Pederastia, zaburzenia seksualne, dezorientacja w zakresie tożsamości płciowej, a co za tym idzie – lansowanie zachowań niestosownych dla określonej płci zostały wprzęgnięte do propagandowego rydwanu, zgodnie ze wskazaniami – w celu rozbicia struktur społecznych Zachodu – przedstawiać homoseksualizm, degenerację i rozwiązłość jako zjawiska „normalne, naturalne, zdrowe”.

Komentując fakt, że na okładce programu edukacyjnego znalazło się miejsce dla tęczowej flagi, TVC pisze: „Ruch LGBTQ został przejęty przez światową elitę, aby atakować i dekon-struować ważne fundamenty zdrowego społeczeństwa, takie jak tradycyjna rodzina nuklearna”. W tym celu nie tylko piętnowano tradycyjną rodzinę, jako „patriarchalną” instytucję, źródło przemocy, ale też roz-mydlano pojęcie płci. Propagan-dyści manipulują słowami, aby ich- programy sprawiały wrażenie szlachetnych. Przez „chronienie transpłciowej młodzieży” w rzeczywistości rozumieją poddawanie nieletnich ekstremalnym i niebezpiecznym zabiegom chirurgicznym związanym ze zmianą płci, nie mówiąc już o równie niebezpiecznych blo-kerach hormonów. W istocie otwarcie promuje się jawne molestowanie dzieci, a wszystko to w imię programu wyniszczającego płeć. I z jakiegoś powodu tęczowe flagi są umieszczone na okładce programu studiów”.

Na okładce programu studiów znalazło się też hasło proaborcyjne. Dlaczego? – pyta TVC – przecież w Kanadzie aborcja jest legalna. „Ponieważ obsesja na punkcie aborcji jest w zasadzie sposobem na życie [lewicy genderystycznej]. Stanowi integralną część nowej fali toksycznego feminizmu, w którym aborcja nie jest postrzegana jako niefortunna procedura ostateczna. Zamiast tego jest to wzmacniający rytuał, który jest w rzeczywistości gloryfikowany i celebrowany”.

Podobniejest z kolejnym hasłem i symbolem widniejącym na okładce programu studiów, przekształcającym znane pojęcie „ludobójstwo” w „kobiecobójstwo” które rzekomo dokonywane jest przez panujący system pa-triarchalny tak powszechnie jak ludobójstwo w reżimach totalitarnych i dyktaturach.Ten zabieg propagandowy został zastosowany w ramach dyskredytowania rodziny jako instytucji.

„Cel jest prosty, ale diabelski: zniszczyć kraj od wewnątrz, umożliwiając przyjęcie Nowego Porządku Świata. W tworzonym właśnie pokręconym święcie uzależnieni od narkotyków są ich przyjaciółmi, podczas gdy trzeźwo myślący, miłujący wolność obywatele są wrogami, których należy monitorować i uciskać”.

Okładka programu studiów z Kanady doskonale ilustruje smutny stan dzisiejszego systemu edukacyjnego. Szkoły i uniwersytety zamieniły się w obozy indoktrynacyjne. I chociaż starają się uchodzić za rewolucjonistów ci, którzy forsują te poglądy, w rzeczywistości spełniają życzenia najbogatszych i najpotężniejszych ludzi na świecie. „Są narzędziami. Są owcami. I chcą, aby wszyscy uczniowie stali się jednymi z nich”.

Opracował: Jarosław Praclewski – Solidarność RI, numer legitymacji 8617, działacz Antykomunistyczny

„Projekt taki jak Gateway, który łączy naukę z ludzką tęsknotą za znaczeniem i sensem życia, wydawał się niezwykle obiecujący. Tyle że, jak się okazało, projekt ten bardziej przypominał próbę napisania podręcznika technicznego, omawiającego metodę osiągnięcia tego, co niewysłowione”.

dr Robert Kościelny
Kombinują agenciaki z CIA. Kom­ binują. A dlaczegóż to? Bo, po­ dobnie jak mężowie stanu (tak ichni, jak i nasze swojaki), chcą obywatelom nieba uchylić. Z tym że niebo, jak już jest przez nich uchylone, okazuje się najczęściej bramą do piekła. A może nawet piekłem samym? Tak społeczne utrzymanki odwdzięczając się chlebodawcom!

Strona Eightify poinformowała czytelników, że w 2003 r. ujawniono raport CIA zawierający opis tajnych badań dotyczących kontroli umysłu i zdolności parapsy­chicznych. Projekt CIA nosi nazwę Gateway Experience (Doświad­zenie Bramy).

Dla wielu wiadomość ta była jak odkrycie, że Agencja testowała jasnowidztwo i zdolności telepatyczne jako narzędzie szpiegowskie lub że Departament Obrony USA potajemnie zbierał dane o niezidentyfikowanych obiektach latających, mimo że uważał obserwatorów UFO za szaleńców, pisała Susan Lahey na stronie Popular Mechanics w maju 2023 r.

Okultyzm w służbie nauki

„Intryga kręci się wokół tajnego raportu CIA z 1983 r. na temat techniki zwanej Gateway Experience, która jest systemem treningowym zaprojektowanym w celu skupienia fal mózgowych. Ma to doprowadzić do zmiany świadomości i pokonania ograniczeń czasu i przestrzeni” czytamy w artykule Thobeya Campiona „Jak uciec z ograniczeń czasu i przestrzeni według CIA” C,How to Escape the Con-fines of Time and Space Accor-ding to the CIA”), zamieszczonym w Vice.

Autorem raportu The Gateway Experience jest podpułkownik Wayne M. McDonnell. W 1983 r. dowódca Grupy Operacyjnej Armii Stanów Zjednoczonych zlecił mu zbadanie, jak działa Doświadczenie Bramy, czyli „projekcji astralnej i doświadczenia przebywania poza ciałem” Przy tworzeniu raportu podpułkownik współpracował z różnymi osobami, w szczególności z Itzhakiem Bentovem, amerykańsko-izraelskim naukowcem, który był pionierem w branży inżynierii biomedycznej.

Tom Hale, publicysta IFL Science, dodał, że ten „dziwaczny raport o przekraczaniu czasoprzestrzeni za pomocą umysłu” to niezwykle rozwlekły i gęsto zapisany dokument, który dotyka wielu dziedzin, od neuronauki po mechanikę kwantową, „wahając się między naukami ścisłymi a pseudonauką, jak gdyby kroczył między nimi na linie”. Zalatuje od niego cokolwiek ezoteryką albo okultyzmem. Hale dodaje, że istota sprawy opisanej w raporcie sprowadza się do badania przez CIA pomysłu wywołania u człowieka świadomości realnego przebywania poza ciałem, która to świadomość, wyzwolona z ciała, mogłaby ewentualnie dostroić się do jakiejś wyższej sfery (istoty) spoza ziemskiej rzeczywistości lub połączyć się z nią.

Wszystko opiera się na pomysłach opracowanych przez Instytut Monroe, organizację non-profit skupioną na badaniu ludzkiej świadomości. Opracowana tam teoria głosi, że niektóre ćwiczenia umożliwiają mózgowi „półsynchronizację” w wyniku której fale mózgowe w prawej i lewej półkuli synchronizują się z tą samą częstotliwością i amplitudą. W raporcie McDonnella argumentuje się, że półsynchronizację można osiągnąć poprzez serię ćwiczeń przypominających medytację i słuchanie zestawu fal dźwiękowych, zwanych „taśmami bramkowymi”

Krótka historia badań nad odmiennym stanem świadomości

Strona Vice zamieszcza krótką historię badań nad tymi „nieziemskimi” możliwościami, odkrytymi przez pracowników Instytutu, a później wziętymi na warsztat przez CIA. Już w latach 50. Robert Monroe, parapsycholog, biznesmen i właściciel stacji radiowej, zaczyna przedstawiać dowody na to, że określone wzorce dźwiękowe mają możliwy do zidentyfikowania wpływ na aktywność ludzkiego mózgu: czujność, senność i rozszerzone stany świadomości. Monroe tworzy wówczas w swojej korporacji dział badawczo rozwojowy o nazwie RAM Enterprises. Celem istnienia nowej jednostki organizacyjnej było zbadanie wpływu dźwięku na ludzką świadomość. Robert Monroe miał obsesję na punkcie „nauki przez sen” czyli hipnopedii, która pozwala śpiącym na słuchanie nagrań dźwiękowych w celu lepszego zapamiętywania wcześniej poznanych informacji. Pod koniec lat 50. RAM Enterprises rozpoczyna eksperymenty z nauką przez sen. Podczas przeprowadzanych doświadczeń Monroe odkrywa niezwykłe zjawisko. Opisuje je jako uczucie paraliżu i wibracji, któremu towarzyszy jasne światło. Podobno zdarzyło się to dziewięć razy w ciągu sześciu tygodni i zakończyło doświadczeniem wyjścia z ciała (OBE: out-of-body expe-rience – doświadczenie poza ciałem). W 1962 r. RAM Enterprises przenosi się do Wirginii i zmienia nazwę na Instytut Monroe, w którym powstały zestawy nagrań dźwiękowych zwanych Hemi–Sync (ang. Hemispheric Synchro-nisation – synchronizacja półkul). „Owe dźwięki umożliwiają synchronizację fal mózgowych, pozwalając na osiągnięcie odmiennych stanów świadomości, m.in. OBE” pisze Wiki. Zestawy „Hemi-Sync” mają już 60 lat!

W1971 r. Monroe publikuje książkę „Podróże poza ciałem” której przypisuje się spopularyzowanie terminu „doświadczenie poza ciałem”. A cztery lata później rejestruje, wspomniany wyżej, patent dotyczący technik dźwiękowych mających na celu stymulację funkcji mózgu do momentu synchronizacji lewej i prawej półkuli. Monroe nazywa ten stan „Hemi-Sync” (synchronizacja półkuli) i twierdzi, że można go wykorzystać do promowania dobrego samopoczucia psychicznego lub wywołania zmienionego stanu świadomości. Badania i eksperymenty Instytutu Monroe sprawiły, że wojsko i CIA miały się na czym oprzeć.

Różne metody, jeden cel – wyjść poza ciało i nie zejść Susan Lahey z Popular Mechanics pisała w materiale opublikowanym w maju 2Ó23 r„ że ppłk McDonnell, aby móc wyjaśnić czytelnikom raportu, na czym polega Gateway, powołał się na różne metody pozwalające wpłynąć na świadomość, a nawet umożliwiające zlikwidowanie ograniczenia narzucanego przez ciało – w tym biofeedback, medytację transcendentalną, styl jogi zwany Kundalini oraz hipnozę. •

Biofeedback to technika ciała i umysłu stosowana do kontrolowania procesów fizycznych, takich jak wzorce oddychania, tętno i reakcje mięśni. Jak wiadomo, w normalnych warunkach człowiek nie może kontrolować tych odruchów. A jeśli już usiłuje, to próby te wypadają nader kiepsko. Dlatego, w tym wypadku, do pracy zatrudnia się urządzenia monitorujące napięcie mięśni, temperaturę skóry, fale mózgowe i inne przejawy aktywności organizmu, aby zbierały dane, mogące później pomóc osobie biorącej udział w badaniach uzyskać kontrolę nad funkcjami organizmu.

Według kliniki w Cleveland medytacja transcendentalna ma na celu „ustabilizowanie ciała do stanu spokojnej czujności”. Osiąga się go poprzez ciche powtarzanie mantry w głowie. Uważa się, że ten rodzaj medytacji może pomóc osiągnąć „stan czystej świadomości”.

Joga Kundalini sięga starożytnych tekstów wedyjskich z 1000 roku p.n.e. Praktyka ta, znana również jako „joga świadomości”, ma na celu aktywację energii Kundalini, czyli „śakti” energii duchowej, która według wierzeń emanuje z podstawy kręgosłupa. Choć są tacy, którzy mówią, że jednak z pępka. Poprzez ćwiczenia oddechowe, śpiewanie, recytowanie i przybieranie odpowiedniej pozy ciała joga Kundalini ma pomóc osobie medytującej pozbyć się ego. W zamian za to człowiek wyzbyty własnego ja osiągnie stan połączenia ciała, umysłu, oddechu i świadomości.

Według badania z 2019 r. hipnoza to metoda osiągania „stanu świadomości, w którym uwaga osoby jest oderwana od bezpośredniego otoczenia i zaabsorbowana wewnętrznymi doświadczeniami, takimi jak uczucia, procesy poznawcze i wyobrażenia”. Innymi słowy, pisze Susan Lahey, terapeuta i pacjent tworzą „hipnotyczną rzeczywistość, w której to, co sobie wyobrażasz, wydaje się realne”.

Pani Lahey dodaje, że według naukowców zatrudnionych w ramach Doświadczenia Bramy, opracowany projekt ma pomóc ludziom uzyskać dostęp do intuicyjnej wiedzy o wszechświecie, a także podróżować w czasie i komunikować się z istotami z innych wymiarów. Podajmy przykładowo, wzięte z raportu, fragmenty rozważań na temat możliwości „powrotu do przeszłości” „Wszystkie stosowane techniki prowadzone są na poziomie rozszerzonej świadomości zwanej Fokusem 12. Jednakże technika podróży w przeszłość wiąże się z dalszym poszerzaniem świadomości poprzez włączenie dodatkowych poziomów dźwięku na taśmach Hemi–Sync. [Podczas doświadczenia] czas jest wizualizowany jako ogromne koło we wszechświe-cie z różnymi szprychami, z których każda daje dostęp do innej części przeszłości uczestnika eksperymentu. Fokus 15 to stan bardzo zaawansowany i niezwykle trudny do osiągnięcia. Prawdopodobnie mniej niż pięć procent wszystkich uczestników Gateway faktycznie w pełni osiąga stan Fo-kusu 15 w ciągu około siedmiu dni szkolenia. Niemniej trenerzy Instytutu Monroe potwierdzają, że przy wystarczającej praktyce można w końcu osiągnąć Fokus 15. Twierdzą również, że osoba, która osiągnęła Fokus 15, może zbadać nie tylko swoją przeszłość, ale można również uzyskać dostęp do innych aspektów przeszłości, z którymi nie miała żadnego związku”

Popular Mechanics zwraca uwagę, że McDonnell ujął treść dokumentu w żargon nauk fizycznych, aby uniknąć niepożądanych powiązań z okultyzmem. Oparł się na źródłach mechaniki kwantowej, aby „opisać naturę i funkcjonowanie ludzkiej świadomości” oraz na fizyce teoretycznej, aby wyjaśnić charakter wymiaru czasoprzestrzennego i środki, za pomocą których rozszerzona świadomość ludzka go przekracza.

Duża część teorii Gateway opiera się na tym, co McDonnell nazywa „Absolutem”: polu energetycznym, które istnieje we wszystkich wymiarach, ma zawsze tę samą energię i jest nieskończone. Nie ma lokalizacji ani pędu, dlatego znajduje się poza czasoprzestrzenią. HemiSync pragnie połączyć ludzi z Absolutem poprzez długość fali świadomości, która „wyskakuje” z czasoprzestrzeni na określonych częstotliwościach, w ten sposób wykazując, że czasoprzestrzeń jest do pokonania, że w rzeczywistości nie istnieje. Ma za zadanie uświadomić ludziom, że wierząc w ograniczenia czasoprzestrzenne sami sobie zakładają kajdany. Dobrowolnie godzą się na pełzanie, boją wzbić się i szybować w niczym nieograniczonych „przestworzach”

Działanie Absolutu tworzy wzór nakładających się na siebie fal. W ten sposób powstaje „uniwersalny hologram, czyli torus” – pisze McDonnell. „Torus odzwierciedla rozwój wszechświata w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości”. Stąd możliwość podróży w czasie – tak w tył, jak i w przód.

W dokumencie stwierdza się też, że ludzki mózg – będący systemem binarnym, takim jak komputer – wyświetla siebie jako hologram 3D. Interakcja naszych hologramów z hologramem uniwersalnym pozwala nam, wzbogaconym o informacje pozyskane od Absolutu, spojrzeć na siebie z dystansu. Na historię swego życia, na fakty i wydarzenia, o których zapomnieliśmy albo o których nie pamiętamy, bo wydarzyły się we wczesnym okresie naszego życia. Pozwala to odkryć motywy własnych działań i zachowań. A to z kolei sprawia, że uzyskujemy pełniejsze zrozumienie siebie. Głębszy wgląd w „duchowe trzewia”

Na razie niewielki procent ludzi może z powodzeniem używać Hemi-Sync do przekraczania granic stawianych przez ciało i czasoprzestrzeń, by w ten sposób uświadamiać sobie, że jest się tylko „częścią” wszechświadomości. Absolutu. Taki stan jaźni wyzwolonej nazywany jest najwyższym stopniem samoświadomości.

Bo chcący osiągnąć tak szeroką, panoramiczną, jaźń muszą dużo ćwiczyć, podobnie jak medytujący za pomocą różnych technik „astralnych” A jasne zrozumienie siebie, i swej roli we wszechświecie, które wynika z tej [najwyższej formy] samoświadomości, to cios zadany fałszywej świadomości istnienia czasoprzestrzeni. To kolejny krok do jej anihilacji i ostatecznego zjednoczenia z Absolutem, informuje Popular Mechanics.

Krytyka przekazu dokumentu

Co więc z tym wszystkim zrobić? – zastanawia się publicysta IFL Science, mający na myśli zaskakujące treści analizowanego ra-portu.„Bez wątpienia dokument stanowi ciekawą lekturę, jednak nie należy go traktować jako naukowego, porrimo naukowego języka i koncepcji, z których czerpie inspiracje. Wiele pomysłów zawartych w raporcie zaczerpnięto z prawdziwych badań naukowych, ale zebrane w całość nie nadają się do przetestowania. Jest też wiele wątpliwych teorii i przeskoków logicznych wrzuconych do tej mieszanki” pisze Tom Hale. Zawarty w raporcie wywód nie jest klarowny – co zdążyliśmy już zauważyć. Jest niedopracowany, dodaje kolejną uwagę krytyczną Hale. Wymaga uściśleń. Ale czy oznacza to, że po dokonaniu poprawek pomysł opisany w raporcie zadziała?

Susan Lahey na stronie Popular Mechanics również wyraża sceptycyzm, odnośnie do wartości poznawczych tekstu i do tego, że zawarty tam projekt może zostać zrealizowany w praktyce; przede wszystkim chodzi o pokonanie czasoprzestrzeni. „Spójrzmy prawdzie w oczy – nawet fizycy nie wiedzą, ile z ich ^najbardziej szanowanych równań i twierdzeń matematycznych faktycznie opisuje wszechświat, w którym żyjemy, podobnie jak wiele tradycji duchowych może mylić się co do natury świadomości. Nienaukowcy, co zrozumiałe, byli sfrustrowani faktem, że naukowcy rościli sobie wyłączne prawo do bezkarnego stawiania niepojętych teorii – takich jak wieloświaty, ciemna materia czy teoria strun”. A tych, którzy w nie powątpiewali lub nadal zgłaszają do nich sceptyczne uwagi, traktują jako ignorantów, ludzi,

Sławomir M. Kozak

– W kilku moich ostatnich felietonach i nagraniach (PL1.TV) odnosiłem się do delikatnej kwestii, jaką była (i pozostaje) współpraca amerykańskiej Centralnej Agencji Wywiadowczej ze środowiskiem mediów. Uważam bowiem, że jest to niezwykle ważne, by-śmy mieli świadomość tego, że informacje, które do nas za ich pośrednictwem docierają, w dużej mierze kształtują nasze postrzeganie świata, w którym żyjemy. Pisałem o tym choćby w kontekście ogromnego znaczenia dla rzeszy Polaków, w czasach słusznie minionych, takich rozgłośni radiowych, jak Radio Wolna Europa, czy Głos Ameryki¹. Obie te stacje były przecież tubami medialnymi CIA. O ile jednak wpływały one na pojmowanie wydarzeń – zarówno w bloku komunistycznym, jak i w pozostałych krajach globu – przez polskie społeczeństwo, o tyle przecież równolegle CIA rozwijała swoje oddziaływanie na sterników naszej polityki. Zarówno tych „trzymających władzę” przez niemal pół wieku po II wojnie światowej, jak i mających ich wreszcie zastąpić przedstawicieli opozycji. Przypominam, bo pamięć mamy krótką, że na różne formy wspierania „walki z komuną”do Polski płynęły miliony dolarów, nie tylko zresztą w postaci sprzętu drukarskiego i łączności, ale to temat niezwykle „radioaktywny” i starannie obchodzony do dziś szerokim łukiem. Co prawda, nie było to tyle, co ujawnione przez asystent Sekretarza Stanu Nuland² (taktycznie właśnie „odwołaną” na emeryturę) 5 mld doi. dla niedawnej „rewolucji” na Ukrainie, ale trzeba pamiętać o tym, jaki był przelicznik jednego dolara w Polsce lat 70. czy 80. Nie można wreszcie zapomnieć o tym, że to przedstawiciele umów Okrągłego Stołu do dziś wypełniają szczelnie wszelkie ośrodki biznesu, mediów i polityki – niezależnie od tego, która akurat partia jest u władzy. Pisząc natomiast o wpływie służb amerykańskich na polityków PRL-u, mam na myśli nie tylko ich uwikłanie w zależność od CIA poprzez bilateralne układy USA-ZSRR, których naturalną konsekwencją było „dogadanie się” Jaruzelskiego z Rockefellerem w Nowym Jorku, ale też swego rodzaju spętanie im nóg wejściem do gry Watykanu. To kolejny delikatny, zwłaszcza w Polsce, temat.

My Polacy zawsze w historii podchodziliśmy do polityki emocjonalnie. Tymczasem to akurat ta dziedzina, która od wszelkich namiętności powinna być wolna. Rozumieją to wszystkie inne państwa, tym silniejsze, im chłodniej i z większym wyrachowaniem ją traktują. Nie powinniśmy więc obrażać się na fakty, tylko je poznać i wyciągać wnioski na przyszłość. Jednak żeby to robić, należy mieć o nich wiedzę, której z różnych powodów większość z nas nie posiada.

U zarania działań CIA w Europie pierwszym i najważniejszym jej sojusznikiem stał się Watykan. Jakkolwiek CIA rozpoczynała funkcjonowanie jako organizacja protestancka, to już od 1948 r. jej działalność zdominowali ludzie identyfikowani z Kościołem katolickim. Było to całkiem zrozumiałe, gdy weźmie się pod uwagę, że Kościół Rzymskokatolicki był (nie mogę niestety napisać, że takim pozostaje) jedną z najbardziej antykomunistycznych organizacji na globie. Marksizm, ze swoją doktryną ateizmu, był naturalnym wrogiem teologii katolickiej. Wspominany przeze mnie w poprzednich felietonach Donovan³ (będący katolikiem), szef OSS, której naturalną spadkobierczynią stała się CIA, zawarł z Watykanem w roku 1943 tajne porozumienie, na mocy którego Stolica Apostolska stała się centrum alianckich działań wywiadowczych na terenie Włoch. Donovan doskonale rozumiał potęgę Kościoła, jego rozległe kontakty i oddziaływanie na miliony wiernych. Po zakończeniu działań wojennych duża część Europy znalazła się pod wpływem komunistów. We Włoszech duże szanse na wygranie wyborów w roku 1948 miała partia komunistyczna, co napawało Watykan przerażeniem. Nic więc dziwnego, że Kościół przyjął propozycję przeciwdziałania temu zagrożeniu od ludzi, którzy deklarowali się jako zaangażowani katolicy.

Wymieniany przeze mnie we wcześniejszych opracowaniach Frank Wisner wydał wówczas na tajne operacje we Włoszech 10 min doi., m.in. na działania propagandowe, zastraszanie wyborców, a nawet pobicia lewicowych polityków, co skutkowało przegraną komunistów i umocnieniem wpływów amerykańskich na terenie Europy na kolejne lata. Kościół nie zapomniał o wsparciu instytucji, która obroniła jego pozycję na przestrzeni dziesięciu lat, zarówno przed wpływami nazistowskimi, jak i komunistycznymi. Otworzył przed nimi szerzej m.in. Suwerenny Rycerski Zakon Maltański⁴, którego bramy wybrani Amerykanie przekroczyli, jako jedyni na świecie cudzoziemcy, jeszcze w roku 1927.

Po II wojnie światowej w jego szeregach znaleźli się tacy ludzie jak szef OSS William Donovan, kolejni dyrektorzy CIA – William Casey⁵, John McCone⁶, William Colby⁷, szef Radia Wolna Europa – James Buckley⁸, politycy, jakJoseph Kennedy⁹ czy Sekretarz Stanu za prezydentury Reagana – Alexander Haig¹⁰, biznesmeni, jak Barron Hil-ton¹¹, wpływowi hierarchowie Kościoła w Ameryce, jak kardynał John O’Connor’², arcybiskup Nowego Jorku Francis Spellman¹³ czy biskup Bernard Law¹⁴.

Jak pisałem o nim w ostatniej swej książce „Wrota Magadanu”¹⁵: „Zakon Maltański funkcjonuje do dziś i uznawany jest za suwerenny podmiot prawa międzynarodowego, a jego nieruchomości w Rzymie i na Malcie mają status eksterytorialności. Jak czytamy w Wikipedii: «Zakon (…) utrzymuje stosunki dyplomatyczne (…), działa jako obserwator w różnych organizacjach (ONZ, UNESCO, UNICEF, Unia Łacińska). Wydaje własne znaczki pocztowe, tablice rejestracyjne dla samochodów służbowych (o kodzie SMOM); ma też swoją walutę, którą jest scudo (…). W Polsce do zakonu należy 160 osób, w tym politycy, m.in. Marcin Libicki czy Łukasz Szumowski. Od 2004 r. zakon utrzymuje swoją ambasadę w Warszawie®¹⁶. Polecam zajrzenie na polską stronę Zakonu, gdzie znajdziemy m.in. mapę, która wskazuje stolice krajów, w których Zakon Maltański prowadzi projekty medyczne, społeczne i humanitarne®”¹⁷. Te projekty wytłuszczone zostały przeze mnie nieprzypadkowo. Dla porządku przypomnijmy tylko, że John F. Kennedy, sam będący katolikiem, powołał do życia Korpus Pokoju, którego dokonania polecam zgłębić, najlepiej na angielskiej stronie Wikipedii¹⁸, bo z polskiej niewiele się Czytelnik dowie.

Na koniec chciałbym zwrócić uwagę na ten szczególny aspekt naszej historii, w której zrządzeniem Boskim (aczkolwiek przy pełnej kooperacji CIA i Watykanu), w roku 1978 na Stolicy Piotrowej zasiadł Karol Wojtyła, przybierając imię Jan Paweł II. Wiemy, że nie naszą rolą jest ocenianie tego, jakimi środkami Pan Bóg posługuje się w realizacji swych planów, ale dla świętego (nomen omen) spokoju przyszłych pokoleń powinniśmy przynajmniej znać te okoliczności. Kończąc temat wpływu tej agencji na polskie (również) sprawy, chcę jeszcze, odnosząc się do wszechobecnego zdziwienia, jakie nastąpiło w efekcie słynnego wywiadu Tuckera Carlsona¹⁹ z prezydentem W. Putinem, przypomnieć, że jego ojciec, Dick Carlson²⁰, pełnił funkcję dyrektora Głosu Ameryki w najważniejszym dla naszego państwa czasie, jakim był przełom lat 80. i 90. XX w., a Tucker składał aplikację do pracy w CIA.

• 1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Głos_Ameryki
• 2. https://pl.wikipedia.org/wiki/Victona_Nuland

• 3. https://pl.wikipedia.org/wiki/William_Donovan
• 4. https://pl.wikipediaorg/wiki/Zakon_Maitański
• 5. https://pl.wikipedia.org/wiki/William_Casey
• 6. https://pl.wikipedia.org/wiki/John_McCone
• 7. https://pl.wikipedia.org/wiki/William_Colby
• 8. https://pl.wikipedia.org/wiki/James_L_Buckley
• 9. https://pl.wikipedia.org/wiki/Joseph_P._Ken-nedySr.
• 10. https://pl.wikipedia.org/wiki/Alexander_Haig
• 11. https://pl.wikipedia.org/wiki/Barron_Hilton
• 12 https://pl.wikipedia.org/wikii/JohnJJConnor
• 13. https://pl.wikipedia.org/wiki/Frands_Spellman
• 14. https://pl.wikipediaorg/wiki/Bemard_Law
• 15. https://www.oficyna~aurora.pl/katalog’ksiazki/wrota-magadanu,p569300458
• 16. https://pl.wikipedia.org/wiki/Zakon_Maltański
• 17. https://zakonmaltanski.pl
• 18. https://en.wikjpedia.org/wiki/Peace_Corps
• 19. https://pl.wikipedia.org/wiki/Ricker_Carlson
• 20. https://en.wikipedia.org/wiki/Dick_Carlson

Opracował: Janusz Baranowski – Tatar Polski, twórca Solidarności, potomek Powstańców Styczniowych, Legionistów, Generałów, Harcerzy, Szarych Szeregów, Żołnierzy Wyklętych

Szanowny Panie Januszu,
Nadszedł nareszcie moment, kiedy mogę ofiarować Panu nasz kalendarz na rok 2024.
Ale proszę pozwolić, że zapytam najpierw: czy pamięta Pan nasz apel do ministra Piotra Glińskiego?
Przypomnę – w czerwcu tego roku wystosowaliśmy petycję, będącą reakcją na przejawy ideologizacji i schamienia w polskiej kulturze.
Niedawny skandal wokół filmu „Zielona granica” Agnieszki Holland pokazał, jak bardzo ten głos był potrzebny. Kinowa publiczność już dawno nie otrzymała takiego zastrzyku pogardy do Polski i polskiego munduru.
Żołnierzy i strażników z narażeniem życia strzegących naszych granic w filmie przedstawia się jako sadystów i zwyrodnialców.
Wszystko to podlane sosem politycznej propagandy: Marsz Niepodległości nazywany jest marszem faszystów, a pozytywna bohaterka nazywa rządzących „gnojami”…
Nic dziwnego, że po kraju rozlała się fala oburzenia.
Proszę pomyśleć, jak muszą się czuć dzieci napiętnowanych funkcjonariuszy?

I na dodatek dzieje się to w krytycznym momencie, gdy Europę z każdej strony szturmują rzesze tzw. imigrantów.
Przyzna Pan, że krew gotuje się w żyłach…
Nasza kampania spotkała się z żywym odbiorem i w krótkim czasie otrzymaliśmy kilka tysięcy apeli podpisanych przez naszych Przyjaciół i Sympatyków.
Więcej, akcja zaczęła żyć własnym życiem i licznie wracały do nas petycje podpisane nawet przez osoby, które dotąd nie włączały się w działania Centrum Życia i Rodziny.
Świadczy to z pewnością o jednym – wielu z nas wciąż zależy na pielęgnowaniu wartościowej polskiej kultury.
Mamy dość wulgarności, tandety i nachalnej propagandy!
Jesteśmy głodni sztuki, która ubogaca i pozwala się zachwycić. Która niesie przesłanie, ale nie wbija go młotkiem do głowy.
Taką sztukę postanowiliśmy zaprezentować w naszym kalendarzu.
„Pędzlem i piórem” przywołuje najprzedniejsze dzieła polskiej literatury. Przypominamy te najbardziej oczywiste: „Pana Tadeusza”, „Ogniem i mieczem”, czy „Lalkę”.
Ale znalazło się również miejsce na „Przedświt” Zygmunta Krasińskiego i „Na skalnym Podhalu” Kazimierza Przerwy-Tetmajera.
Co łączy pozycje, które trafiły do kalendarza?
Wiadomo – artystyczny kunszt, rozmach, wciągające fabuły.
Ale musiało być coś więcej, skoro te dzieła odcisnęły piętno na sercach kolejnych pokoleń.
Tworzący je artyści byli żywym sejsmografem narodowej duszy. Wyczuwali jej subtelne drgania i głębokie poruszenia. Pokazywali postawy, które inspirowały do wielkich czynów.
Dodawali nadziei i odwagi.
Potrafili pokazać ludzkie losy i postawy na tle dziejowych burz, które tak dotkliwie nawiedzały Polskę.
Powtórzę słowa św. Jana Pawła II, które cytujemy we wstępie do kalendarza:

Kultura jest przede wszystkim dobrem wspólnym narodu. Kultura polska jest dobrem, na którym opiera się życie duchowe Polaków. Ona wyodrębnia nas jako naród. Ona stanowi o nas przez cały ciąg dziejów. Stanowi bardziej niż siła materialna. Bardziej nawet niż granice polityczne. Wiadomo, źe naród polski przeszedł przez ciężką próbę utraty niepodległości, która trwała z górą sto lat – a mimo to pośród tej próby pozostał sobą. Pozostał duchowo niepodległy, ponieważ miał swoją kulturę. Więcej jeszcze. Moi kochani: wiemy,że w okresie najtragiczniejszym, w okresie rozbiorów, naród polski tę swoją kulturę ogromnie jeszcze ubogacił i pogłębił, bo tylko tworząc kulturę, można ją zachować.

To właśnie dlatego pół wieku po opublikowaniu „Ogniem i mieczem” młodzi ludzie walczący w Powstaniu Warszawskim przybierali pseudonimy „Kmicic”, „Zagłoba” czy „Wołodyjowski”.
To dlatego w 1968 roku wystawienie Mickiewiczowskich „Dziadów” dało asumpt do buntu przeciwko komunistycznej opresji.
Na marginesie można by postawić pytanie, co z tą spuścizną uczyniłaby autorka „Zielonej granicy” Agnieszka Holland. Jak przedstawiłaby bohaterów?
Co zostałoby z poczciwości Longinusa Podbipięty? Co z jego prostej i silnej wiary? Może nagle stałby się tępym fanatykiem religijnym, toczącym pianę z ust i dyszącym nienawiścią na samą myśl o innowiercach?
Na szczęście – to tylko dywagacje.
My przypominamy te piękne dzieła bez ideologicznych wykoślawień, bez szydery i złośliwości.
Chylimy czoła przed artyzmem ich twórców.
Domyślam się, że i Pan ma swoje ulubione lektury. Być może nie znalazły się w naszym wyborze.
I ja dodałbym jeszcze kilka, niestety do dyspozycji mamy zaledwie 12 kart kalendarza…
Ale żadnemu z zamieszczonych w nim utworów nie można zarzucić miałkości, tandety czy wulgarności. Każdy z nich wyszedł spod pióra twórcy głęboko przejętego losami Polski i jej narodu.
Dodatkowo zależało nam na ciekawych zestawieniach literatury z reprodukcjami obrazów wybitnych polskich mistrzów.
Prezentujemy więc dzieła Józefa Mehoffera, Jacka Malczewskiego czy Józefa Chełmońskiego.
Czasem przenoszą nas one w miejsce akcji, czasem ją ilustrują, czasem komentują utwór. Ale za każdym razem dają nam okazję do obcowania z ponadczasowym pięknem.
Mam nadzieję, że zgodzi się Pan, że taki kalendarz to nie tylko użyteczny przedmiot, pomagający w planowaniu czasu, ale również nasz wspólny wkład w podtrzymywanie duchowego życia Polaków, o którym mówił Papież.
Dlatego, tak jak w ubiegłych latach, chcemy, by nasze kalendarze ucieszyły także Polaków mieszkających poza granicami Ojczyzny.
Niestety, musieliśmy radykalnie ograniczyć nasze plany.
Rok temu rozpowszechniliśmy na Litwie 20 000 egzemplarzy kalendarza. Jednak koszty związane z taką operacją sprawiły, że w tym roku przygotowaliśmy dla naszych Rodaków 5 000 sztuk.

Oczywiście dodruk kalendarzy jest wciąż możliwy, ale jest uzależniony od wsparcia, które przekażą nam Przyjaciele – tacy jak Pan.
Zapewniam Pana, że nasze kalendarze to ogromna radość dla polskiej społeczności na Litwie.
Na dowód tego przekazuję list od p. Renaty Cytackiej, wieloletniej działaczki polskiej, która na miejscu wspiera nas w rozpowszechnianiu naszych materiałów.
I zwracam się do Pana z gorącą prośbą o pomoc finansową.
Proszę o wsparcie naszych działań dobrowolnym datkiem dowolnej wysokości, np. 20 zł, lub 30 zł, albo 50 zł, czy 100 zł bądź inną kwotą.
Jeśli zdecyduje się Pan nam pomóc, proszę skorzystać z danych zamieszczonych na załączonym przekazie. Datek można przekazać w banku, na poczcie lub za pomocą internetu. Zachęcam również do odesłania przekazu.
Jak co’ roku liczę, że życzliwie przyjmie Pan nasz kalendarz. Dla mnie to sposób, by powiedzieć „Dziękuję” za Pana zaangażowanie, odwagę i pomoc. Za zainteresowanie i troskę o to, co ważne.
A może zachęci Pana do tego, by raz jeszcze sięgnąć do dzieł, które przypominamy?
Serdecznie Pana pozdrawiam,

PS. Przesyłam Panu kalendarz „Pędzlem i piórem. Skarby polskiej kultury”. Mam nadzieję, że się spodoba i znajdzie Pan dla niego miejsce w swoim domu. Przypominamy w nim najpiękniejsze przejawy twórczości polskich mistrzów – niech będzie odtrutką na prymitywne i wulgarne przejawy „twórczości” niektórych współczesnych artystów. Bardzo liczę na Pana pomoc w sfinansowaniu druku i wysyłki tego kalendarza do naszych Rodaków na Litwie.
PPS. Dodatkowe egzemplarze kalendarza można zamówić na stronie internetowej www.rokzrodzina.pl. Proszę zachęcić znajomych!

Opracował: Janusz Baranowski – Tatar Polski, twórca Solidarności, potomek Powstańców Styczniowych, Legionistów, Generałów, Harcerzy, Szarych Szeregów, Żołnierzy Wyklętych

Jeśli tytuł felietonu przypomina Państwu słynną powieść Vonneguta, to prawie dobry trop, bo też chodzi o wielkiego pisarza. Tam było Śniadanie mistrzów, a w polskiej literaturze współczesnej z żyjących pisarzy, z całym szacunkiem dla twórczości tak wybitnych literatów jak Wiesław Myśliwski czy Stanisław Srokowski, których bardzo cenię i kocham czytać (o Twardochu i Tokarczuk ni słowa, lewackich pismaków omijam szerokim tukiem, nic nowego do literatury nie wnoszą poza chorą ideologią demolującą najważniejsze, uniwersalne wartości) – Mistrz jest tylko jeden! Nazywa się Waldemar Łysiak (sic!). W ostatnich latach mniej widoczny, jeszcze dekadę temu można było, prócz znakomitych książek, czytać jego polityczne eseje i felietony na temat polskiej rzeczywistości polityczno-kuIturaIno-społecznej (ostatnie w Do Rzeczyi). Od dekady jednak, z własnego wyboru -„na emigracji wewnętrznej”, rzadko wydaje książki, a jak już się pojawią, stają się bestsellerami (ich rekomendacje znajdowali Państwo w mojej rubryce), skupiony – jak się wydaje – na napisaniu kilku jeszcze ważnych książek, ale przede wszystkim (chyba?) na filozoficznym smakowaniu życia. Niczym współczesny Dio-genes szukający z zapaloną latarnią człowieka bądź siedzący w swym wypełnionym wybitnymi księgami eremie, i gdyby pojawił się sam Aleksander Wielki -jedynym życzeniem Łysiaka byłoby pewnie zdanie: Nie zasłaniaj mi ksiąg! No, chyba że byłby to Napoleon Bonaparte, dla niego Łysiak zrobiłby więcej ustępstw – to wielki bohater kilku jego wybitnych książek. Tak czy inaczej, wielka szkoda dla nas wszystkich, że Łysiak odsunął się w tak znaczący sposób od życia publicznego, nie korzysta z telefonów, nie korzysta z Internetu, a swoje zbyt rzadko (!) pojawiające się książki pisze tradycyjnym sposobem, jak dawni mistrzowie pióra! Jak sobie dziś wyobrażam dni czy tygodnie Mistrza? Otoczony tysiącami książek (ma bodaj najwspanialszą bibliotekę w Polsce), czytający księgi mędrców, filozofów i największych pisarzy. Może pali przy tym fajkę i pije szklaneczkę złotego Johnniego Walkera Diamond Jubilee? A gdzieś w tle, skromnie – wiele dziesiątek jego dzieł! Tak to sobie wyobrażam. Niepowetowana więc niczym strata, że od dłuższego czasu milczy w najważniejszych polskich kwestiach i w tych dotyczących życia i literatury. Wie przecież o tym wszystko, bardzo brakuje jego głosu/opinii/rady- Polska byłaby wtedy mądrzejsza, a więc i lepsza. Ale koniec ze smutkami, bo dziś dzień radosny, urodziny Mistrza! Waldemar Łysiak, w co trudno uwierzyć, kończy dzisiaj 80 lat! W tym roku także drugi jego ważny jubileusz – 50-lecie pracy pisarskiej. Pierwsza jego książka, Kolebka, została wydana 50 lat temu, w 1974 r. Debiut, którym Łysiak wszedł do polskiej literatury drzwiami i oknami razem z futryną, jak niegdyś Marek Hłasko! Kolebka została nagrodzona w konkursie 50-lecia Związku Literatów Polskich! Zaraz potem wybitny talent Łysiaka zaowocował kolejnym znakomitymi książkami, każda stawała się wydarzeniem literackim, a bywało, że politycznym! Moja przygoda z Łysiakiem zaczęła się wtedy, gdy przeczytałem jego Asfaltowy salon, i już się od Łysiaka oderwać nie mogłem. Jest moim polskim pisarzem współczesnym number one! – zawsze, gdy chcę przeczytać coś inspirującego, mądrego, ciekawego, porywającego i świetnie napisanego, sięgam po Łysiaka. Czasem na chybił trafił (mam kilka półek jego dzieł), nigdy nie przeżyłem zawodu, z polskich pisarzy tylko Łysiak potrafi tak zaintrygować, zafascynować i zaczarować jednocześnie! (np. Asfaltowy saloon był tak inspirujący, że zagonił mnie na kilka lat do Ameryki). Dziś ten wielki pisarz niczego udowadniać już nie musi, jest – nie tylko dla mnie – niekwestionowanym liderem polskiej prozy ostatnich pięciu dekad! Należy też do ścisłej elity najwybitniejszych konserwatywnych umysłów w Polsce i jego głos powinien wybrzmiewać z odpowiednim do tego rezonansem. I o to mam „pretensje” do Łysiaka, że egoistycznie zamilkł. To milczenie ma oczywiście swoją wymowę, trzeba je więc uszanować. Z tym większą niecierpliwością czekamy na kolejne jego książki (Mistrzu, czekamy!) A czekając – czytamy te księgi, które wyszły spod jego pióra do tej pory (spis w rubryce obok). Lektura obowiązkowa każdego, kto kocha dobre książki.

Mistrzu, w Dniu Twoich 80 Urodzin, dziękujemy za wszystkie dzieła i prosimy o więcej, niech zdrowie dopisuje, a Dobre Anioły czuwają! 100 lat dla Mistrza to jakoś mało, niech się darzy!

Opracował: Jarosław Praclewski – Solidarność RI, numer legitymacji 8617, działacz Antykomunistyczny

Już niedługo nazywanie Polski państwem będzie wielką przesadą i określeniem na wyrost, ponieważ utracimy wszystkie najważniejsze atrybuty państwowej władzy zwierzchniej. Będziemy mogli mówić o Polsce co najwyżej jak o kraju, a nie o państwie, i to w takim sensie, w jakim mówi się dzisiaj o krajach związkowych w Niemczech, czyli landach.

Mirosław Kokoszkiewicz

Tegoroczny Marsz Niepodległości odbył się pod hasłem Jeszcze Polska nie zginęła. Zastanawiam się,
jakie hasło będzie obowiązywało za rok, a może dwa? Jeżeli sprawy potoczą się zgodnie z planami Berlina i jeśli w ogóle wolno będzie maszerować, to na transparentach napiszemy: Co nam obca przemoc wzięła /Szablą odbierzemy. Tylko czy starczy nam tych szabel? Sądząc po wynikach ostatnich wyborów – mogą być z tym trudności. Jak mogliśmy się przekonać, niepodległość i suwerenność nie jest dla Polaków niezbywalną wartością, albo kompletnie nie zdają sobie sprawy z zagrożenia, jakie czai się tuż za rogiem. Przecież bardzo prawdopodobne, że już niedługo nazywanie Polski państwem będzie wielką przesadą i określeniem na wyrost, ponieważ utracimy wszystkie najważniejsze atrybuty państwowej władzy zwierzchniej. Będziemy mogli mówić o Polsce co najwyżej jak o kraju, a nie o państwie, i to w takim sensie, w jakim mówi się dzisiaj o krajach związkowych w Niemczech, czyli landach. Staniemy się zatem zaledwie krajem członkowskim UE, pozbawionym tak naprawdę suwerenności wewnętrznej i zewnętrznej. Dla przykładu, Polska nie będzie mogła prowadzić własnej polityki zagranicznej ani własnej polityki gospodarczej, energetycznej i obronnej. To centrala w Brukseli pod dyktando Berlina będzie decydować zarówno o międzynarodowych sojuszach, jak i o wysokości podatków w Polsce, które będą podlegać „harmonizacji”, a więc będą ustalane poza Polską pod dyktando Berlina, który w oczywisty sposób będzie uwzględniał swoje interesy. Reasumując, nie można mówić o suwerennym państwie, jeżeli nie może ono podejmować żadnych suwerennych decyzji dotyczących polityki wewnętrznej i zewnętrznej. Nasuwa się smutna refleksja. Mówi się, że Święto Niepodległości to święto wszystkich Polaków. Tak powinno być, ale niestety tak nie jest.

Kiedy wielokrotnie na łamach „Warszawskiej Gazety” pisałem o budowie IV Rzeszy Niemieckiej, byli zapewne i tacy, którzy myśleli sobie, że dobrze jest dmuchać na zimne, ale wizja Polski jako kraju o prerogatywach niemieckiego landu wydawała się im kosmiczna i mało prawdopodobna. Wiele razy podpierałem się słowami znakomitego pisarza, publicysty i wizjonera Stanisława „Cata” Mackiewicza, który już w 1956 r., zaledwie siedem lat po podziale Niemiec na RFN i NRD mówił:
– Moim zdaniem rewizjo-nizm niemiecki jest na długie lata unieszkodliwiony czy powstrzymany ogólną sytuacją. Zachodnie Niemcy, gdyby miały przystępować do re-wizjonizmu, to musiałyby przystąpić przede wszystkim do budowania federacji europejskiej.
To wprost niewiarygodne, że autor tych słów przewidział niemal 70 lat temu scenariusz, według którego Niemcy, na razie bezkrwawo, zrealizują testament Hitlera.

Pani prof. Krystyna Pawłowicz po wyborach z 15 października na platformie X napisała: – Już niedługo, za sprawą no wego UE traktatu Niemcy znowu, „NA TRWAŁE”zajmą sobie tereny Polski… Zachodniej? Sny Hitlera po latach, już bez użycia siły, spełnią się BEZ OPORU Polaków. Większość wyborców w RP niedawno, z radością oraz ze słowami „je..ć” i „nienawidzę”, dała zgodę…

Są to słowa prawdziwe i jednocześnie ukazujące dramatyzm sytuacji, w której znalazła się Polska. Oczywiście „Gazeta Wyborcza”, TVN i polskojęzyczne niemieckie media w Polsce typu Onet czy „Newsweek” trąbią na okrągło o braku alternatywy dla naszego członkostwa w UE i przekonują o konieczności zmiany traktatów, a wszystkie przestrogi mówiące o utracie suwerenności przez Polskę nazywającą na emocjach” i „szerzeniem wyimaginowanych zagrożeń przez PiS”. Problem w tym, że w Brukseli leży już na stole bumaga likwidująca naszą suwerenność i czeka tylko na podpis.

W opublikowanym niedawno tekście Poland czy Po(land) zamieściłem link do oficjalnej strony UE, pod którym widnieje przetłumaczony na język polski projekt zmiany traktatów. Jego sprawozdawcy to polakożerca Guy Verhofstadt i czwórka Niemców: Sven Simon, Gabriele Bischoff, Daniel Freund i Helmut Scholz. Oni nawet nie ukrywają, skąd czerpali inspiracje i natchnienie. Ja wiem, że nie każdemu chciało się prze brnąć przez liczący 123 strony tekst projektu, ale tam już na stronie trzeciej wprost jest napisane, że propozycje zmian traktatowych uwzględniają Manifest z Ventotene. Ów manifest komunistyczny napisał w więzieniu włoski komunista Altiero Spineli!
(1907-1986). Jego nazwisko widnieje dzisiaj nad gmachem Parlamentu Europejskiego w Brukseli.

Przypomnijmy zatem fragmenty tego Manifestu z Ventontene. Obsesją Spinellego była likwidacja państw narodowych. W„dziele życia” tego zatwardziałego komucha, do którego odwołują się sprawozdawcy projektu zmian traktatowych, czytamy:
– Pierwszym zadaniem, bez rozwiązania którego wszelki postęp będzie tylko złudzeniem, jest ostateczne zlikwidowanie granic dzielących Europę na suwerenne państwa. […] Nieprzydatni starzy zostaną wyeliminowani, a wśród młodych trzeba obudzić nową energię. […] Chodzi o stworzenie państwa federalnego, które stoi na własnych nogach i dysponuje europejską armią zamiast armiami narodowymi. Trzeba ostatecznie skończyć z gospodarczą samowystarczalnością, która stanowi kręgosłup totalitarnych reżimów. Potrzeba wystarczającej ilości organów i środków, żeby w poszczególnych państwach związkowych wprowadzić zarządzenia wydane w celu utrzymania porządku ogólnego.

Jednak najbardziej w tym komunistycznym manifeście przeraża, że nie ma tam nawet jednego słowa odwołania się do woli czy potrzeb europejskiego ludu. Komuniści jak zwykle wiedzą lepiej, czego ten lud pragnie i potrzebuje. Czytamy, że:
– Nasz ruch czerpie pewność co do celów i kierunków działania

nie z rozpoznania jakiejś nie istniejącej jeszcze woli ludu, ale ze świadomości reprezentowania najgłębszych potrzeb nowoczesnego społeczeństwa. Dzięki niej nasz ruch wyznacza linie kierunkowe nowego porządku, narzucając jeszcze nieuformowanym masom pierwszą społeczną dyscyplinę. Nowe państwo powstanie dzięki dyktaturze rewolucyjnej partii i dla nowej, prawdziwej demokracji.

Jest to niczym niezawoalowana zapowiedź stworzenia w Europie neomarksistowskiej dyktatury, nazywanej „demokracją prawdziwą”, w rzeczywistości nadchodzi komunistyczny zamordyzm. Czy Berlin jest rzeczywiście zafascynowany wizją komunisty Spinellego? Śmiem w to wątpić Ja myślę, że Niemcy z premedytacją i wyrachowaniem wykorzystują te komunistyczne szaleństwo jako wygodne narzędzie do realizacji własnych celów, czyli ustanowienia swojego przywództwa i hegemonii w Europie. Przecież kanclerz Olaf Scholz publicznie ogłosił, że:
Niemcy powinny przejąć odpowiedzialność za Europę i świat.

Kolejnym krokiem federalistów jest zapowiedź utworzenia armii UE i odebranie kompetencji państwom członkowskim w takich obszarach jak obrona, sprawy zagraniczne i bezpieczeństwo zewnętrzne. Wiąże się to z likwidacją armii narodowych. Jest to bardzo sprytny zabieg, ponieważ pozbawi on w przyszłości państwa możliwości podjęcia zbrojnego oporu przeciwko dyktaturze Berlina i Brukseli oraz będzie pretekstem do pozbycia się wojsk amerykańskich z Europy. Propagowane w czasach żelaznej kurtyny przez Związek Radziecki i państwa Układu Warszawskiego hasło„Amerykanie do Ameryki” znowu stało się modne. Zabrzmi to groźnie, jeśli przypomnimy sobie słynne słowa pierwszego w historii sekretarza generalnego NATO, Brytyjczyka Hastingsa Lionela Ismaya, który powiedział, że Sojusz Północnoatlantycki powstał, żeby: Rosjan trzymać z daleka, Amerykanów przy sobie, a Niemców pod kontrolą. Bliska perspektywa końca rządów PiS i przyszłe premierostwo niemieckiego nominata na to stanowisko Tuska ośmieliło niemieckich polityków do bardziej odważnych zapowiedzi. Oni ustami synalka adiutanta Hitlera i byłego ambasadora Niemiec w Polsce Arndta Freytaga von Loringhovena mówią nam dzisiaj:
– W interesie obu stron leży potrzeba ściślejszej integracji Bundeswehry z Siłami Zbrojnymi RP, a w dłuższej perspektywie także trwałe przemieszczenie wojsk niemieckich do Polski.
W tym samym tekście, opublikowanym na łamach „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, syn hitlerowca z satysfakcją dodaje: Po ośmiu latach impasu rząd Donalda Tuska będzie ponownie blisko współpracował z Niemcami.

Nie ma cienia przesady w stwierdzeniu, że Polska od czasu drugiej wojny światowej nie była w tak -groźnej i dramatycznej sytuacji jak dziś. Jak uczy historia, po likwidacji państwa polskiego następuje rugowanie wszelkich przejawów polskości. To temu celowi ma służyć zapowiadana likwidacja Telewizji Publicznej, Rady Mediów Narodowych i Instytutu Pamięci Narodowej. Z tego samego powodu ze szkół zniknie przedmiot„Historia i Teraźniejszość”. To są działania ewidentnie czynione„pod okupanta”. Co będzie, jeśli spełni się czarny scenariusz i Polska utraci suwerenność? W czasach zaborów głównymi czynnikami jednoczącymi Polaków była pamięć o dawnej wielkości, świetności oraz wielowiekowej tradycji polskiej państwowości. Wielkie znaczenia miała kultywowana przez szlachtę idea wolności i niepodległości. Olbrzymią rolę odegrał polski Kościół i inteligencja. Jak byłoby teraz, skoro w ostatnich wyborach 11,6 min Polaków zagłosowała na polityków nowej targowicy godzących się na odebranie Polsce suwerenności?

Zakończę fragmentem przemowy Henryka Sienkiewicza, który w czasach zaborów,’ odbierając 10 grudnia 1905 r. w Sztokholmie nagrodę Nobla, powiedział:
– Wysoki areopag, który tę nagrodę przyznaje, i dostojny monarcha, który ją wręcza, wieńczą nie tylko poetę, ale zarazem i naród, którego synem jest ów poeta. Stwierdzają oni tym samym, że ów naród wybitny bierze udział w pracy powszechnej, że praca jego jest płodna, a życie potrzebne dla dobra ludzkości. Jednakże zaszczyt ten, cenny dla nas wszystkich, o ileż jeszcze cenniejszym być musi dla syna Polski!… Głoszono ją umarłą, a oto jeden z tysiącznych dowodów, że ona żyjel… Głoszono ją niezdolną do myślenia i pracy, a oto dowód, że działa!… Głoszono ją podbitą, a oto nowy dowód, że umie zwyciężać! Komuż nie przyjdą na myśl słowa Galileusza: E pur si muovel…, skoro uznana jest wobec całego świata potęga jej pracy, a jedno z jej dzieł uwieńczone.

Ówczesna światowa prasa komentowała:
– Nie przemawiał jak poeta, który dostał się na szczyt sławy, lecz bardziej jak orędownik wielkiego narodu, pragnącego swej wolności.

Mam nadzieję, że tym razem chór orędowników wielkiego narodu pragnącego swej wolności usłyszymy zanim będzie za późno. W tym chórze na pewno za
braknie głosu noblistki Tokarczuk. No cóż, jakie czasy, tacy nobliści.

 

Opracował: Jarosław Praclewski – Solidarność RI, numer legitymacji 8617, działacz Antykomunistyczny

 

dr Robert Kościelny

– „Jeśli chcesz zobaczyć coś naprawdę demonicznego, wyobraź sobie świat, w którym obiektywna prawda zostaje porzucona na rzecz subiektywnej percepcji. Świat, który zaspokaja preferencje psychopatów, bez imperatywów etycznych. Świat, w którym cel zawsze uświęca środki. To jest droga lucyferiańska i droga globalistyczna” pisze Brandon Smith w artykule „Aby zrozumieć globalistów, musimy zrozumieć ich psychopatyczną religię” zamieszczonym w Alt-Market.

Infernalny patron globalistów Arkon Daraul w pracy „A History of’ secret societies” (Historia tajnych stowarzyszeń), wydanej w 1962 r. pisah „Tajne stowarzyszenia istniały na przestrzeni dziejów. Pod wieloma względami są one mikrokosmosami zwykłego społeczeństwa. Niemniej jednak wiele znanych stowarzyszeń otacza atmosfera tajemniczości i grozy. Tajnych stowarzyszeń nigdy nie można całkowicie wyeliminować. Ludzkie pragnienie bycia jednym z wybranych jest czymś, czego żadna siła nie była w stanie zmniejszyć, nie mówiąc już o przezwyciężeniu”. Mimo upływu ponad sześciu dekad słowa te nie straciły na aktualności i również można je odnieść do sitwy, która formalnie stowarzyszeniem nie jest, ale składa się z grup i osób (filantropów, tzw., bo nic za darmo nie dają), które działają „wspólnie i w porozumieniu” w celu wysadzenia w powietrze świata, jaki znamy i uważamy za normalny.

Globaliści to sitwa o ambicjach do nieba śmierdzących i bardzo wpływowa. Choć pewnie nie aż tak bardzo, jak usiłują nam to wmówić zarówno oni, jak i ci, którzy z ich ręki chleb jedzą. Przekonanie ludności świata o wszechwładzy elit rodem z Klubu Bilderberg, Komisji Trójstronnej, Światowego Forum Ekonomicznego i kilku czy kilkunastu innych tego typu światowych zgromadzeń jest warunkiem sine qua non budowy rzeczywistości, o jakiej nie śniło się filozofom, za to była marzeniem największych oprawców ludzkości. Tyle, że na realizację złowrogich rojeń nie pozwalała ówczesna technologia, ale też mentalność ludzi zakorzeniona w sacrum. Dziś jest inaczej – rozwój technologiczny nabrał prędkości torpedy, zmierzając w kierunku świata, aby zamienić go w „statek głupców” z obrazu Hieronima Boscha. A ludzka świadomość została już dawno wyrwana z objęć sacrum i wykorzeniona lewituje w poszukiwaniu Naragonii – błazeńskiej ziemi obiecanej. Świata na opak. Gdzie nie ma kultury, bo jest antykultura, nie ma cywilizacji służącej człowiekowi, bo jest antycywilizacja, nie ma religii, bo jest antyreligia.

W naszej kulturze „patronem” i idolem rzeczywistości a rebours jest szatan. „Wy macie diabła za ojca i chcecie spełniać pożądania waszego ojca. Od początku był on zabójcą i w prawdzie nie wytrwał, bo prawdy w nim nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, od siebie mówi, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa” [J 8,44],

Wyatt Ciesielka w „Satan’s secret society and true christianity” (Tajne stowarzyszenia szatana i prawdziwe chrześcijaństwo), tekście zamieszczonym na Tomorrowsworld.org, wyraża pogląd, że u zarania ludzkiej cywilizacji „zakorzeniła się matka wszystkich tajnych stowarzyszeń”.

O ile pierwszym spiskowcem był szatan, o tyle jego tajna organizacja zbuntowanych diabłów przybrała ludzki kształt wraz z pojawieniem się Nimroda, władcy powstających na Bliskim Wschodzie państw. To on miał stworzyć pierwszą tajną organizację kładącą podwaliny organizacyjne i ideowe pod stowarzyszenia, które będą pojawiać się w starożytności, średniowieczu, czasach nowożytnych i współczesnych. Zawsze wrogich wobec kultury dominującej. Szczególnie zajadłych względem chrześcijaństwa, będącego w samej swej istocie zapowiedzią ostatecznej klęski śmierci, piekła i szatana.

„Ślady tego fałszywego systemu religijnego [stworzonego przez Nimroda – R.K.] rozprzestrzeniły się na wszystkich kontynentach i wywarły wpływ na każdą kulturę” pisał Ciesielka w „Sata-n’s secret society”. Warto dodać, że w tradycji żydowskiej i chrześcijańskiej Nimrod jest uważany za przywódcę tych, którzy zbudowali Wieżę Babel w kraju Szi-naar (Sumer), chociaż Biblia tego przywództwa nie stwierdza. Kilka z wczesnych źródeł judaistycznych mówi, że król Amrafel, który później w Księdze Rodzaju walczył z Abrahamem, to nikt inny jak sam Nimrod – pisał przed laty biblista Robert J. Menner. Abraham zwyciężył Nimroda. Tryumf męża Bożego wzmacniał wśród Izraelitów, a później również chrześcijan, przekonanie, że zło, uosabiane przez Nimroda, można pokonać pobożnością i wiernością Prawu.

Wchodząc w infernalny krąg an-tyreligii globalistów, nie zapo-mnijmy o tym, na co zwraca uwagę cytowany kilkakrotnie Wyatt Ciesielka: „Nie wszystkie spiski są prawdziwe. Ale Szatan jest prawdziwy. Nadal posługuje się narzędziami ludzkimi i organizacjami – w tym religią fałszywą – aby wprowadzać w błąd narody, powodować zamieszanie i cierpienia oraz przybliżać świat do konfrontacji z powracającym Królem królów i Panem panów” [Apokalipsa 19,16].

Okultystyczne korzenie totalitaryzmów

Pod koniec XIX i na początku XX w. świat zachodni doświadczył nagłego wybuchu okultyzmu wśród bogatych ludzi. Trwał rozwój teozofii. Był to wynik osobliwego trendu, bardzo żywego w mentalności elit, który ostatecznie przygotował grunt dla tego, co później nazwano Nową Erą (New Age). Nowa Era to ruch kontrkulturowy (antykulturowy) zapoczątkowany w latach 60. XX w., pisze Brandon Smith w Alt-Market. Wikipedia tłumaczy, że ruch „wyrósł z przekonania, że ludzkość, pogrążona w głębokim kryzysie, znajduje się w punkcie zwrotnym między dwiema epokami (erami). Część zwolenników ruchu New Age uważa, że dzisiejsze czasy to ostatni etap świata, jaki znamy. Po przejściu tego świata w nową rzeczywistość (Nową Erę), ma nastąpić złoty wiek ludzkości. Bliżej nieokreśloną, ale raczej niedaleką przyszłość zwolennicy New Age wyobrażają sobie jako czasy, w których nie będzie konfliktów, granic państwowych, zaś ludzkość będzie żyła w ogólnoświatowej wspólnocie kierowanej przez wspólny Rząd Światowy”.

Wróćmy do teozofii. Jej główną siłą napędową była niewielka grupa, na której czele stała Helena Bławatska. Grupa miała obsesję na punkcie ezoteryzmu, gnostycyzmu, a nawet satanizmu. Bławatska była współzałożycielką Towarzystwa Teozoficznego powstałego w Nowym Jorku w 1875 r.; twierdziła, że jest w stałym „psychicznym, kontakcie” z istotami zwanymi „mahatmami” lub „mistrzami”. Uważała, że istoty te pomogły jej napisać podstawowe księgi teozofii, w tym „Tajemną doktrynę”. Helena Bławatska wierzyła, że Europejczycy pochodzili od rasy istot przypominających anioły, zwanych Aryjczykami. Sądzono, że Aryjczycy użyli tajemniczych sił psychicznych do budowy piramid, Atlantydy i sieci miast pod Antarktydą. Co więcej, ich potomkowie odnajdywani byli w Himalajach, a znakiem ich była swastyka, w hinduizmie symbol oznaczający szczęście – opisuje początki ruchu teozoficznego Brandon Smith.

Michael Howard w pracy „The occult conspiracy” z 1989 r. (Okultystyczna konspiracja) – poświęconej wpływom tajnych stowarzyszeń na bieg historii – podkreślał, że „ezoteryzm Bławatskiej był jadowicie antychrześcijański […]. Idee Bławatskiej, dotyczące pochodzenia ras i pojawienia się duchowo rozwiniętej rasy ludzkiej w nadchodzącej Erze Wodnika, były chciwie akceptowane przez XIX-wiecznych niemieckich nacjonalistów, którzy zmieszali teozoficzny okultyzm z antysemityzmem i doktryną rasowej wyższości Aryjczyków”. Ideami Bławatskiej inspirował się też hitleryzm rodzący się w Niemczech w drugim i trzecim dziesięcioleciu XX w”.

Przypomnijmy, że również bolszewizm szukał inspiracji w okultyzmie. Współczesna badaczka Bernice Glatzer Rosenthal z Uniwersytetu Fordham w USA pisała: „O tym, że nazizm miał korzenie okultystyczne, ludzie generalnie wiedzą. Natomiast niewiele osób ma świadomość, że również bolszewizm i [jego kontynuacja] stalinizm czerpały z ezoterycznych źródeł⁷] Inna analityczka dziejów okultyzmu, Nesta Webster, zauważyła w książce z 1924 r. pt. „Secret societies and subversive movements” (Tajne stowarzyszenia i ruchy wywrotowe), że ani rewolucja francuska, ani bolszewicka nie wyrosły jedynie z warunków swoich czasów lub z nauk ich przywódców: „Obie te eksplozje zostały wywołane przez siły, które wykorzystały powszechne niezadowolenie, aby dokonać od dawna planowanego zamachu na chrześcijaństwo i cały porządek moralny”. Webster miała na myśli tajne stowarzyszenia okuł-tystyczne, powstałe w XVIII w., czyli iluminatów i masonów.

Realne zło

Brandon Smith podkreśla, że systemy duchowe stwarzane przez okultystów, teozofów oraz czerpiących z nich inspiracje socjalistów; bądź to narodowych – hitleryzm, bądź międzynarodowych – komunizm i jego późniejsze kulturowe mutacje – więc wszystkie te nurty pogańskie, par excellence, lawirowały wokół archaicznych bóstw, głównie pochodzenia babilońskiego lub staroegipskiego. Biblijnym akcentem jest diabeł, lucyfer. Nazywany przez okultystów „nosicielem światła, aniołem światłości, Prometeuszem (symbolicznie), smokiem, gwiazdą poranną i Szatanem”. Współcześni lucyferianie będą konsekwentnie zaprzeczać, że imię «Lucyfer» ma cokolwiek wspólnego z biblijną postacią Szatana, ale jest to kłamstwo” uważa Smith i dodaje „Sama Bławatska w «Tajemnej doktrynie® traktuje te dwie postacie jako synonimy. Jak przyznaje w swojej książce: «A teraz udowodniono, że Szatan, czyli Czerwony Ognisty Smok, Pan Światła i Lucyfer, czyli Nosiciel Światła, jest w nas: to jest nasz Umysł” Bławatska uważała – i dała temu wyraz, pisząc, że: „To Szatan jest bogiem naszej planety i jedynym bogiem”

Według nauki chrześcijańskiej Lucyfer to postać niosąca światło, ale od czasu buntu przeciw Bogu jest to złudny blask błędnych ogników, mający sprowadzić wiernych na manowce. Na moralne trzęsawiska. Wyznawcy buntownika przeciw miłości i wolności postępują tak samo, tworząc miraże przyszłych, lepszych światów i prowadząc ludzi do domu niewoli. „Ci fałszywi apostołowie to podstępni działacze, udający apostołów Chrystusa. I nic dziwnego. Sam bowiem szatan po-daje się za anioła światłości. Nic przeto wielkiego, że i jego słudzy podszywają się pod sprawiedliwość. Ale skończą według swoich uczynków” [2 Kor 1113-15].

Autor Alt-Market przekonuje, że to, co niektórzy mogliby wziąć za nieszkodliwe w gruncie rzeczy zabawy sytego bogactwem i znaczeniem establishmentu, nie jest wybrykiem zorganizowanym w pseudokult. Zdeprawowaną igraszką. Są to bowiem „głęboko zakorzenione przekonania religijne osób mających władzę finansową i polityczną”. Przekonania te określają cele i środki przedsiębrane w wojnie, którą wypowiedzieli masom; ich mentalności, sposobowi postrzegania świata i reagowania na zło. „Jeśli chcesz wiedzieć, dlaczego globaliści angażują się w bardzo realną wojnę z umysłami mas, nie możesz przeoczyć ich motywacji religijnych. To, co niektórym wy-daje się fantazją, dla globalistów jest BARDZO realne”.

Lucyfer – bohater pozytywny dla ONZ

W budynku Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku znajduje się biblioteka okultystyczna. Mało kto wie, że utworzyła ją grupa o nazwie Lu-cifer Publishing Company (później zmienionej na Lucis Trust). Lucis Trust uznaje prace Heleny Bławackiej za inspirację dla swej działalności. Smith uważa, że cała struktura ONZ jest uwikłana we współpracę z Lucis Trust. „Samo serce globalizmu kręci się wokół ideałów lucyferycznych”

Dla teozofów lucyfer/szatan jest postacią bohaterską. Smith proponuje eksperyment myślowy mający wyjaśnić, na czym polega przewrotność: „wyobraźmy sobie, że grupa ludzi wybrała słynną złą postać, taką jak Józef Stalin, a następnie wymyśliła historię, w której jest on niezrozumianym filantropem, a nie ludobójczym maniakiem. Tym właśnie jest lucyferianizm”. W tym kontekście nie od rzeczy będzie przypomnienie, że na sztandarach rewolty studenckiej 1968 r., dającej początek kontrkulturze, która dzięki realizacji hasła „marszu przez instytucje” stała się dominującym elementem świata Zachodu, powiewały podobizny takich zbrodniarzy jak Stalin, Lenin, Wujaszek Ho (Ho–Chi-Minh), przewodniczący Mao, Che Guevara, uważanych w kampusach uczelnianych za dobroczyńców ludzkości.

W czasopiśmie teozoficznym zatytułowanym „Lucyfer” opublikowanym w latach 80. XIX w., Bławatska broni mitologii diabła i przedstawia go jako postać wyklętą przez kulturę chrześcijańską. Nie jest to oryginalny koncept teozofów od Heleny Bławackiej. Raczej można tu mówić o kontynuacji heretyckiej tradycji sięgającej czasów średniowiecza. Lucyferianizm nie był wymysłem średniowiecznych inkwizytorów. Piotr Czarnecki – pracownik naukowy Instytutu Religioznawstwa UJ – w pracy „Średniowieczny lucyferianizm (XIII—XV wiek)” (2006), pisał, że w XIII w. na terenie Niemiec istniał lucyferianizm gnostycki uznający Lucyfera za władcę nieba. Z kolei na terenie monarchii Habsburgów (XIV w.) aktywny był lucyferianizm ludowy negatywnie nastawiony do chrześcijaństwa i jego moralności, a tym samym stanowiący przejaw kultu szatana. Wyrażał on pogląd, że„Lucyfer powróci do nieba, strącając do piekła Chrystusa wraz z jego wyznawcami (…) Lucyfer odzyska swoje królestwo, a jego wyznawcy wraz z nim”.

W wersji Księgi Rodzaju lansowanej przez współczesnych lucyferian wąż był„dobrym człowiekiem”, przynoszącym owoc wiedzy Adamowi i Ewie. Ewa jest czczona jako główna postać teozofii i feminizmu (ruchu, który teozofowie pomogli stworzyć), ponieważ bez Ewy wąż nigdy nie byłby w stanie nakłonić Adama do spożycia owocu. Tyle że nie o grzech poznawania chodzi w zakazie Pańskim, tylko decydowania, co jest dobre, a co złe. Bo zakazane owoce pochodziły nie z drzewa mądrości, ale poznania dobrego i złego: „Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło”. Innymi słowy, będziecie tworzyć własne kodeksy moralne, własne pojęcia dobra i zła; co, w rzeczy samej, ludzie niczym nieograniczonego postępu czynią.

Rządy lucyferian nadchodzą czy już są?

Brandon Smith zwraca uwagę na to, że globaliści są zdania, iż nie ma czegoś takiego jak dusza, indywidualna tożsamość ani kompas moralny. W tym momencie nie jest dla nas ważne, czy w związku z tym uważają, że diabeł też nie istnieje, jest tylko metaforą czy też jest realną hi-postazą zła. Ważne jest to, że realne bądź nie wydarzenie, jakim było zerwanie owocu z drzewa poznania dobrego i złego, sprawiło – według nich – że człowiek „tak jak Bóg” decyduje, co jest słuszne, a co nie. Oczywiście nie każdy człowiek, tylko ten będący w stanie odrzucić sacrum, a na jego miejsce wprowadzić wyrafinowaną technologię. Kto ma taką moc polityczną i możliwości ekonomiczne? Globaliści – tu Smith nie ma żadnych wątpliwości. Czyli elity wyznające kultu zła, w rozumieniu dekalogu. W rozumieniu wszystkich ludzi mających swe moralne zakotwiczenie w sacrum. „Doskonałym przedstawicielem tego nowotworu myślowego i moralnego jest rzecznik Światowego Forum Ekonomicznego Yuval Harari – człowiek, który wypowiada na głos to, co globaliści mówią między sobą, i regularnie promuje mroczne założenia lucyferianizmu”

Publicysta Alt-Market podkreśla, że wbrew opinii globalistów-lucyferian dowody naukowe sugerują, że istoty ludzkie mają szereg cech wrodzonych, w tym cechy mentalne, psychologiczne. Niektóre z nich są unikalne dla danej osoby, inne to uniwersalne archetypy i idee podzielane przez większość ludzi, takie jak sumienie i kompas moralny.

„Istnieje jednak pewien odsetek ludzi (1 proc, lub mniej), którzy faktycznie nie mają tych wrodzonych cech charakteru. Są powszechnie znani jako psychopaci i socjopaci, a ich zachowanie jest bardzo podobne do globalistów. Od dawna wyznaję teorię, że klika globalistów składa się z wysoko postawionych psychopatów”. Wcześniejsi psychopaci tacy jak Hitler, Lenin, Stalin, Mao et caetera popełnili – z punktu widzenia interesów zła – błąd, nie tworząc silnej, zwartej, dyskretnej międzynarodówki psychopatów, działającej w lojalnym względem siebie kolektywie. Twórcy obecnej wersji totalitaryzmu takiego błędu nie chcą popełnić. Wiedzą, że w jedności, dyskrecji i cierpliwości siła.

„Ich brak empatii i sumienia, ich pragnienie boskości i wszechmocy, ich dążenie do osiągnięcia wszechobejmującego nadzoru nad populacją – aby wiedzieć o nas wszystko przez cały czas, aby mieć całkowitą kontrolę nad środowiskiem i społeczeństwem – narcystyczny obraz siebie jako najwyższego władcy, czczonego przez masy, oraz złudzenie, że będą w stanie czytać w myślach i przewidywać przyszłość. Są to fantazje psychopatyczne, a oni są gotowi gonić za tymi fantazjami wszelkimi niezbędnymi środkami”.

Ale nawet psychopaci czasami potrzebują fundamentalistycznych ram, aby utrzymać organizację i wzbudzić oddanie w grupie. To całkowicie logiczne, że wybrali lucyferianizm jako swoją religię, zauważa Brandon Smith.

Opracował: Jarosław Praclewski – Solidarność RI, numer legitymacji 8617, działacz Antykomunistyczny