Wolni i Solidarni

Maciej Korkuć, Żołnierze Wyklęci 1943-1963 – Bohaterowie ostatniego powstania

„Walczyliśmy o Orła, teraz – o Koronę dla Niego, hasłem naszym Bóg, Ojczyzna, Honor” – pisał Kuraś na ulotkach rozwieszanych w różnych miejscowościach Podhala

„Będę wiernie służył Ojczyźnie swojej. Dla Polski Ludowej poświęcę swe życie” – przysięgał każdy żołnierz zgrupowania partyzanckiego „Błyskawica”. „O prawa należne chłopu i wsi polskiej będę walczył. Tajemnicy dochowam, choćby padło przypłacić własną krwią. Tak mi dopomóż Bóg” – dodawał zaraz potem. Rota przysięgi, własnoręcznie napisana przez Józefa Kurasia „Ognia”, dobrze charakteryzuje tego najbardziej znanego powojennego dowódcę partyzantów w Małopolsce. Hasła walki o Niepodległą Polskę i podkreślanie wierności politycznej ruchowi ludowemu były stałymi wyznacznikami jego poglądów. Czytaj dalej Góral znaczy Polak

Piotr Niwiński, Żołnierze Wyklęci 1943-1963 – Bohaterowie ostatniego powstania

Podczas ciężkiego przesłuchania, bita i poniżana, nie wydała żadnego ze znanych jej adresów konspiracyjnych ani nie podała żadnych danych związanych z oddziałem, w którym służyła 28 sierpnia 1946 roku w gdańskim więzieniu zamordowani zostali dwaj więźniowie. Niezwykłość tej jednej z wielu komunistycznych zbrodni polegała na tym, że jedną z ofiar była 17-letnia dziewczyna – Danuta Siedzik „Inka”. Zabito ją wbrew obowiązującemu komunistycznemu prawu, niepełnoletnią, oskarżoną o absurdalne, niemające miejsca zbrodnie. Zabito za ideały, którym do końca była wierna, za marzenia o wolnej i sprawiedliwej Polsce. Zabito w jej osobie symbol patriotyzmu, oddania ojczyźnie, przyjaźni i poświęcenia. Czytaj dalej Sanitariuszka „Inka”

Tomasz Labuszewski, Kazimierz Krajewski, Żołnierze Wyklęci 1943-1963 – Bohaterowie ostatniego powstania

Cechowała go dbałość o żołnierzy oraz poczucie obowiązku ochrony ludności polskiej powierzonej jego opiece. Podległe mu oddziały odznaczały się prawdziwie wojskowym sznyfem oraz dbałością o zachowanie bardzo wysokich standardów Czytaj dalej Łupaszka – nasz wódz ukochany

Sławomir Poleszak, Żołnierze Wyklęci 1943-1963 – Bohaterowie ostatniego powstania

Na barkach „Orlika” spoczywało nie tylko dowodzenie szybko rozrastającym się liczebnie oddziałem, ale również nadzór nad pionem dywersji w całym inspektoracie

Marian Bemaciak pochodził z niewielkiej woski Zalesie położonej niedaleko Ryk. Urodził się 17 marca 1917 r. jako jeden z pięciorga rodzeństwa. Mimo trudnej sytuacji materialnej udało mu się ukończyć szkołę powszechną, a następnie Gimnazjum im. Czartoryskich w Puławach. W1937 r. odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Artylerii w Zambrowie. Przed wojną podjął pracę w Urzędzie Pocztowym w Sobolewie w powiecie garwolińskim. W wojnie 1939 r. walczył w szeregach 2. Pułku Artylerii Ciężkiej w okolicach Włodzimierza Wołyńskiego i tam dostał się do niewoli sowieckiej. Po kilku tygodniach udało mu się zbiec i powrócić w rodzinne strony. Czytaj dalej Zwycięzca w największej z bitew

Z Jackiem Komudą, historykiem, pisarzem, autorem książki „Westerplatte” rozmawia Wojciech Wybranomki, DoRzeczy, nr 35, 26.08-1.09.2019 r.

WOJCIECH WYBRANOWSKI: Na początku września ukazuje się twoja książka „Westerplatte”. Poruszasz w niej temat bardzo drażliwy – konflikt między dowódcami obrony Westerplatte, czyli mjr. Henrykiem Sucharskim a kpt. Franciszkiem Dąbrowskim. Piszesz też, że sama obrona Westerplatte to wciąż niewyjaśnione zagadki. Na przykład znalezione tam ciała rozstrzelanych polskich żołnierzy… Czytaj dalej Westerplatte chciało się bić dalej

Piotr Zychowicz, DoRzeczy, nr 16, 15-22.04.2019 r.

Egzekutorzy z AK strzelali do konfidentów gestapo nie tylko w Warszawie, lecz także w Wilnie. Niestety, zdarzały się fatalne pomyłki Czytaj dalej Muszę pana zabić!