(…)
“Adam Macedoński i Aleksander Szumański z siedmiu pagórków fiesolskich” to książka niezwykła. Opowiada o losach dwóch chłopców w okresie ich 6-7 i 10 lat, wplecionych w barwy swojego miasta Semper Fidelis ? Zawsze wiernego Lwowa. Tam się obaj urodzili, tam wychowali i tam wspólnie spędzali czas niewinnego dzieciństwa. Ich losy splatały się również w igraszkach w Parku Kościuszki, zwanym też Ogrodem Jezuickim.
Wywodzimy się z lwowskich patriotycznych rodzin. Ojciec Adama, Władysław Macedoński był policjantem Policji Państwowej we Lwowie.
Mój ojciec Maurycy Marian Szumański był ginekologiem-położnikiem, docentem w katedrze profesora Adama Sołowija na Uniwersytecie Jana Kazimierza.
Profesor Adam Sołowij był najstarszym profesorem lwowskich wyższych uczelni, wśród zamordowanych profesorów 4 lipca 1941 roku na Wzgórzach Wuleckich we Lwowie przez ukraińsko ? hitlerowski batalion “Nachtigall” (Słowik).
Mój ojciec został zamordowany przez hitlerowców 4 listopada 1941 roku. Mama patriotyczna pedagog lwowskich szkół powszechnych i średnich uczyła historii Polski.
(…)
Notki biograficzne z książki
ALEKSANDER SZUMAŃSKI
Ur. 1931 r. we Lwowie, w rodzinie inteligenckiej; ojciec docent medycyny zamordowany przez hitlerowców we Lwowie. Od 1941 r. mieszka w Krakowie. Poeta, krytyk literacki, niezależny publicysta, korespondent polonijnej prasy amerykańskiej, redaktor „Kresowego Serwisu Informacyjnego”, członek Związku Piłsudczyków. Z wykształcenia inżynier, absolwent Politechniki Krakowskiej.
Autor około 4000 wierszy publikowanych w książkach poetyckich, w prasie krajowej i zagranicznej. Swoje wiersze prezentował na licznych spotkaniach autorskich w kraju i za granicą, również w rodzinnym Lwowie.
NAJWAŻNIEJSZE PUBLIKACJE:
„Odlatujące ptaki” poemat miłosny (1997); „Fotografie polskie” poemat martyrologiczno – niepodległościowy (2000); „Przeżycie” – proza (2000); „Kraków i Żydzi” – proza (2001); „Wiersze i ballady miłosne” cz. I – III (2003, 2004); „Amerykańsko-lwowskie wyznania miłosne oraz inne niespełnienia” – poemat miłosny (2004) Odznaczony m.in.Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2006).
ADAM MACEDOŃSKI
Ur. 1931 r. we Lwowie. Od 1940 r. mieszka w Krakowie. Poeta i grafik, publikował wiersze i rysunki m.in. w „Przekroju”. Absolwent Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie, studiował na ASP i UJ. Od lat szkolnych zaangażowany w działalność patriotyczną i antykomunistyczną.
W 1960 r. uczestniczył w obronie krzyża w Nowej Hucie. Był pomysłodawcą i wydawcą pisma „Krzyż Nowohucki” Od 1976 r. współpracownik KOR i ROPCiO. W 1978 r. współwydawca „Biuletynu Katyńskiego” i współzałożyciel Instytutu Katyńskiego.
Od 1980 r. członek NSZZ Solidarność, działacz Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania. W stanie wojennym internowany. W 1984 r. współtworzył w Krakowie Inicjatywę Obywatelskąw Obronie Praw Człowieka „Przeciw Przemocy”. W 1986 r. założył w Krakowie „Rodzinę Katyńską”, w 1989 r. był jednym ze współzałożycieli Niezależnego Komitetu Historycznego Badania Zbrodni Katyńskiej.
Odznaczony Medalem Dnia Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej nadanym przez Radę Polskiej Fundacji Katyńskiej, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Uhonorowany przez IPN tytułem Kustosza Pamięci Narodowej.
Wstęp
…My jesteśmy z polskiej Florencji
Z miasta siedmiu
pagórków fiesolskich,
z miasta muzyki, inteligencji
i najpiękniejszych kobiet polskich.
Z miasta talentów; ideałów,
temperamentowi błyskawic
i teatru i gwiazd i zapałów
i tej „Panoramy Racławic” –
O, śliczny oleodruku!
My jesteśmy z miasta poezji
co się u nas rodziła na bruku,
jakby kamień się zmieniał
w natchnienie,
a natchnienie wsiąkało w kamienie
i pomnikiem w sercu miasta stoi.
My jesteśmy z tej jedynej Troi
z tej jedynej na cały świat,
którą kiedyś, w śmiertelnej potrzebie,
Hektor zdołał przed wrogiem obronić
A miał wtedy piętnaście lat…
Marian Hemar „Strofy Lwowskie”
*Fiesole – miasteczko we Włoszech, w Toskanii, na malowniczych wzgórzach, z których rozciąga się widok na Florencję. Liczy ok. 15 tysięcy mieszkańców. Fiesole ma starożytny rodowód, zostało założone przez Etrusków prawdopodobnie w VII wieku p.n.e. lub nawet wcześniej. Pierwsze zachowane o nim zapisy datują się na 283 r. p.n.e.; nosiło wtedy nazwę Faesulae. Nim założona została Florencja było ważną miejscowością na Półwyspie Apenińskim. O dawnej świetności Fiesole świadczą pozostałości murów etruskich z IV wieku p.n.e i ruiny teatru rzymskiego z I wieku p.n.e.